eleye bildi,
utandığından gözlerini qaldırıb heç onun üzüne de
baxa bilmedi. Çayı qoyan Ayan otaqdan çıxdı.
Ardınca Xeyal qucağında noutbuk içeri girdi. Çox
keçmedi ki Ayan yeniden qapıda göründü, hazır
olduğunu ve gede bileceklerini dedi. Onların bele
tez getmeyine meyus olsa da Eli Akif emi ile bele
yaxından tanış olduğuna ve dil tapa bildiyine göre
özünü rahat hiss eleyirdi. Ele Akif eminin de ona
qarşı fikirleri ve münasibeti deyişmişdi. Yolboyu
bu barede söz salıb qızından heç ne soruşmasa
da üzündeki biraz düşünceli, biraz da memnun
ifade Ayanı bu mövzuda emin etmiş ve
rahatlatmışdı.Noyabr ayı ikinci heftesini yaşayırdı. Yene külekli
ve soyuq bir payız seheri idi. Evden telem-telesik
çıxan İnci metro keçidini keçib yolun diger
terefindeki dayanacağa çıxdı. Gecikmişdi.
Heftenin ikinci günleri atasının universitetde dersi
olmadığından o da hemin gün derse avtobusla
getmeli olurdu. Qayda-qanunu ve deqiqliyi seven
bu qız adeten evden tez çıxsa da bu gün nedense
gecikmişdi. Dayanacağa çıxar-çıxmaz marşrutun
geldiyini görüb durmadan yeyin addımlarla ona
teref getmeye başladı. Lakin yaxınlaşdıqca nömre
nişanından sürücünün Mehdi olduğunu görüb ayaq
saxladı ve geri getdi. Onunla qarşılaşmaq indi
İncinin isteyeceyi son şey bele deyildi. Uşaqlıqdan
etrafında qızlardan çox oğlanlar olmuş ve onların
da çox az qismi İncinin hörmet ve reğbetini
qazana bilmişdi. Puluna, altındakı maşınına, ya da
qol qüvvesine göre özünü öyen, bu
xüsusiyyetlerinden qızların gözüne girmek üçün
istifade eden, bezi insanlara yuxarıdan aşağı
baxan, qısası, tekebbürlü oğlanları sevmezdi.
Mehdi ise öz semimiliyi, tebiiliyi, biraz da saflığı
ile ona tamam ferqli tesir bağışlamışdı ve
fikirleşirdi ki, o da onun heyatında yaxşı
dostlarından biri olacaq. Ta ki son olanlara qeder.
Ne bileydi ki, Mehdinin ona qarşı fikirleri tamam
ferqlidir. Anlayışsız da deyildi, qarşısındakı insanın
üzündeki ifadeni, gözlerine vuran hislerini başa
düşürdü, sadece özü bu

<< 1 ... 135 136 [137] 138 139 ... 410 >>