ede-ede
marşruta doğru getmeye başladı.
-Deymez, deymez.-başını yelleyen İnci ise hele
bir müddet de marşrutu gözlemeye davam
edecekdi.
Gün günortaya dönürdü. Coşqun Züleyxanın
işlediyi mektebin çöl qapısında durmuş, onu
gözlemekde idi. Aralarında olan son davadan iki-
üç gün keçse de Züleyxa ne onun zenglerini açır,
ne de mesajlarına cavab verirdi. Bundan acığa
düşen Coşqun da artıq zeng ve mesajları kesmiş,
hetta ayrılmağa da qerar vermişdi. Bu qerarını
evdekilere de deyecekdi. Ta ki Emille danışıb
olanlara, sehvlerine bir de kenardan baxana
qeder. Eslinde sehvinin ferqine ele en başdan
varmışdı, amma Züleyxanın Yusif meselesindeki
bu hessaslığnı da qebul eleye bilmirdi. Elleri
cibinde özünü hasara söykeyib gelib-gedenlere
tamaşa eleyirdi ki bu vaxt iş yoldaşı ile deye-güle
söhbet eleye-eleye mektebden çıxan Züleyxanı
gördü. Dikeldi, ellerini cibinden çekib üst-başını
düzeltdi, qapıya doğru gelmeye başaldı. Onu
uzaqdan gören Züleyxa ise evvelce duruxdu,
ister-istemez addımlarını yavaşıtdı, qaşlarını
düyünledi, sonra özünü ele alıb yeniden
gülümsemeye, yanındakı ile söhbetine davam
elemeye çalışdı. Amma ne qeder elese de fikrinin
Coşqunda olduğu her halından belli olurdu.
Coşqun ise gözlerini ondan çekmir, maraqla ona
yaxınlaşmsasını gözleyirdi. Nehayet ona
yaxınlaşanda Coşqunu tanıyan iş yoldaşı
gecikdiyini behane eleyerek sağollaşıb oradan
uzaqlaşdı. Yeniden qaşqabağını sallayan Züleyxa:
-Niye gelmisen?-deye onun üzüne baxmadan
soruşdu.
-Eleyküm salam. Yaxşıyam sağol, sen necesen?
-Meni ele salmağa gelmisen?
-Yox, eksine, sehvimi başa düşmüşem ve senden
üzr istemeye gelmişem. Men ilk davadan her
şeyin üstünden xett çekmek istemirem. Amma
görürem ki sen uje menim üstümden xett
çekmisen. Ne zenglerime cavab verirsen, ne
mesajlarıma.
-Sen meni sinif yoldaşımın yanında bia...
-Yaxşı da Zülü, bilirem, men seni sinif yoldaşının
yanında biabr elemişem!-Coşqun dözmeyerek
sesini qaldırdı.-Amma bir soruş gör, men

<< 1 ... 137 138 [139] 140 141 ... 410 >>