bunu
bile-bile elemişem? Sen meni bir qızla görseydin,
nece reaksiya vererdin?
-Çox esesbisen.-Züleyxa bu defe daha sakit ve
narazı şekilde ona baxıb dillendi.
-Bilirem, amma neyleyim ki bu menim
xasiyyetimdir? Tez özümden çıxaram, her şeye o
deqiqe reaksiya verirem. Amma deyişmeye de
çalışıram, özümü düzeltmeye çalışıram. Men sene
göre siqareti tergitmişem, sen menim bir
sehvimden keçe bilmeyeceksen?
-Siqareti tergitmisen?-deye Züleyxa gözlerini
qaldırıb maraqla ona baxdı.
-He, on illik verdişimden el çekmişem. İndi buna
göre bir sehvin üstünden keçmeye deymez?-
Züleyxa gözlerini qaçıraraq gülümsedi, çiyinlerini
atdı.-Mence bu qeder düşünmeyin, xanım qız.
Onsuz da menim kimi bir oğlanı bir de heç yerde
tapa bilmeyeceksiniz.
-Pah, niye tapmıram ki? Elimi sallasam, ellisi.-
deye Zlüryxa kinaye ile gözlerini süzdürüb elini
havada yelledi. Ele bu vaxt onun elinden tuan
Coşqun mülayim tebessümle, tekidli şekidle
-Mence boş yere sallama. Çünki bu el uje
tutulub.-dedi.
Onun bu hereketi Züleyxanı biraz
teeccüblendirmişdise, daha çox
heyecanlandırmışdı. Bir eline, bir de Coşquna
baxdı. Coşqun ise günü-günden daha ferqli baxan
gözlerini ondan çekmirdi. Azca qızaran Züleyxa
yene gözlerini qaçırdı. Coşqun bu defe de onun
könlünü ele ala bilmişdi. Yeni, ne qeder sert,
esebi, idise, bir o qeder de mülayim, sevgi dolu
biri idi ve müsbet meziyyetlerini her fürsetde
göstermeye çalışırdı. Züleyxa ise yavaş-yavaş öz
sehvinin ferqine varırdı. Bu cür insanın yaxşı
tereflerini üze çıxarmaq evezine her seferinde
onun damarına basır ve deyesen münasibetleri
özü gerginleşdirirdi.Çoxdandır görüşmeye fürset tapa bilmeyen Eli ile
Yusif nahar fasilesinden yararlanıb
görüşmüşdüler. Bir kafede nahar etdikden sonra
söhbete yolda davam elemeye başladılar. Biraz
köhne günleri yada salıb, biraz da gelecek
planlarından danışa-danışa merkezi küçelerden
birinin sekisi ile irelileyirdiler.
-Daha ne isteyirsen, qızın üreyini qazanmısan,
qardaşının

<< 1 ... 138 139 [140] 141 142 ... 410 >>