seslemeye başladı.
-Bu kimdir?-gözlerini qıyan Yusif maraqla bir
maşına, bir de ona baxdı.
-Dostumdur, türkdür. Sizden yaxşı olmasın,
Türkiyede oxuyanda en yaxın dostum idi.
-Boy, boy, boy, bu emelli-başlı özüne international
dost şebekesi yığıb ki.
Maşından düşen Emre artıq onlara yaxınlaşmışdı.
İsmayıl Yusifgili ona gösterib:
-Emre, tanış ol, sene behs etdiyim en yaxşı
dostlarım:Eli ile Yusif.
-Merhaba, ben de Emre, memnun oldum.
-Salam, biz de memnun olduq.
-Merhaba.-onunla salamlaşan Yusif sonra üzünü
İsmayıla tutub maraqla-Bu bizim dilde başa
düşür?-deye soruşdu.
-Tabii ki başa düşüyorum. Hatta danışa da
biliyorum.-deye Emre İsmayıla dillenmeye imkan
vermedi.
-Maşallah, demek siz de bizim dilde danışa
bilirsiniz?
-Elbette. İsmayilin sayesinde bir hayli öğrendim.
-Ne yaxşı. Biz de dedik daha İsmayıl getdi
oralara, çetin qayıdar.
-Öğle demeyin, kankam deye demiyorum, amma
İsmayil vatanına, arkadaşlarına, sevdiklerine çok
bağlı biri. Dört yıla yakın ev arkadaşı olduk. Hep
sizden bahsederdi.
-Doğrudan?-Eli maraqla dodaqlarını büzüb ona
baxdı.
-Yaa. Mesela, sen Alisin, değilmi? Senin baban
Karabağ savaşında şehit olmuş, iki kardeşsiniz.
Sonra sen okulda bir kıza aşıktın, ama bir takım
olaylar yüzünden aşkınız yarım kalmış. Sen de
Yusufsun. Çocukluk arkadaşınla sevgilisin, hatta
nişanlısın da.
-Maşallah, bu bizim vikipediyamızı bilir ki.-Yusif
heyretden dörd açılmış gözlerle bir Emreye, bir de
İsmayılla Eliye baxdı.
-Ehh, sonra da mene "böyümüsen"deyin.-İsmayıl
kinaye ile köks ötürdü.
-Yusife fikir verme, zarafat eleyir. Guya biz seni
tanımırıq?- gülümseyerek elini onun çiynine
vuran Eli sonra soruşdu.-Biraz özünden danış e,
iş-güc ne yerdedir?
-İş hele perspektivdedir, realda bir şey yoxdur. Siz
neyleyirsiniz, evlenmirsiniz hele?
-Eh qardaş, yaralı yerime toxundun.-Yusif yanıqlı-
yanıqlı köks ötürdü.-Bu gedişle men deyesen sizi
de evlendirmeli olacam.
-Niye? Yene de qayınata ile yola getmirsen?
-Yox, qayınataya

<< 1 ... 140 141 [142] 143 144 ... 410 >>