sesini
eşitcek Ayan diksinerek ayağa qalxdı.
Teeccübden berelmiş gözlerle bir uşağa, bir de
ona baxdı. O deqiqe de ağlından “Yoxsa bu
uşaq...?”deye bir sual keçdi.-A...Ayan?-Eli de
onu gördüyüne teeccüblenmiş ve eyni zamanda
sevinmişdi.
-Senin oğlundur?-deye Ayan gülümsemeye
çalışaraq soruşdu.
-Yoox, yox,-onun sehv başa düşdüyünü gören
Eli tekidle başını bulayıb,-qardaşımın
oğludur.-dedi.-Park, park deye ağlayırdı, men
de gezmeye çıxardım. Sonra iş yoldaşımdan
zeng geldi, bir de ayılıb gördünm ki, yoxdur.
-Hee.-sanki Ayanın üzüne biraz reng geldi,
lakin heyecanı keçmemişdi,-men de Xatirenin
qızını gezdirirdim.-deye Gülayı gösterdi.
-Maşallah, böyüyüb ki bu.-deyib Eli uşağa sarı
eyilib saçını sığalladı.
Onlardan on beş-iyirmi addım aralıda ise
Yusifle Sevinc özlerini parkın qala divarlarını
xatırladan giriş qapısına söykeyib heyretle
onlara baxmaqda idiler.
-Yusif,-deye gözlerini Ayangilden çekmeyen
Sevinc teeccüb ifade eden ses tonu ile
soruşurdu,-biz ikimiz de eyni yuxunu görürük?
Yusif özünü çimdikleyib:
-Yox, men oyağam.-dedi.
-Sen oyaqsansa onda men de oyağam ve bu o
demekdir ki, gördüklerimiz yuxu deyil.
- Deyil, sevgilim. Onları yeniden bir yerde
görmek bize qismet olarmış. Daş yağacaq,
vallah, daş yağacaq.
-Dayan da, nehs getirme.
Eli ile Ayan ise yene evvelki günlerdeki kimi
söhbet edirdiler. Teze sevgililertek bir-birinin
gözünün içine baxmağa çekinir, heyecandan
uçunan üreklerine hakim ola bilmirdiler.
-Tebrik eleyirem, demeli, teze işin buradadır,
he?
-Sağol. He, biraz da Xatirenin sayesinde oldu.
Özüne serf eleyir axı, tez-tez onlarda olacam.
-Köç gel de bura.-Eli özünden ixtiyarsız mesum
üz ifadesi ile dediyi bu sözün ferqine ele o
deqiqe vararaq tez özünü ele aldı.-Yeni, her
gün o boyda yolu gedib-gelmek sene çetin olar.
Bu vaxt Ayanın gözü Elinin sol eline sataşdı.
Barmağındakı üzüyü görcek bayaq yaşadığı
şokun iki qatını yaşadı sanki. Özünden
ixtiyarsız üreyi tez-tez döyündü, el-ayağı buz
kesdi.

<< 1 ... 15 16 [17] 18 19 ... 410 >>