maşından düşerek
binalarına doğru getmeye başladı.
-Vay seni alanın halına!-qapını örtüb maşını
işe salan Mehdi onun arxasınca baxıb başını
bulayırdı.Növberi gün. Sevil üzünde yorğunluq ifedesi
dehlizi silir, arabir de dayanıb nefesini derirdi.
Eyilib-qalxdıqca başı fırlanır, üreyi bulanırdı.
İndi en çox ehtiyacı olan tek şey bolca yuxu idi,
amma o elinin işini saxlaya bilmezdi. Çünki
başqa çaresi yox idi. Anasının ağrıları
qalxdığından gece yene yuxusuz qalmış, seher de
demek olar ki, heç ne yememişdi. Hereket
eledkce küreyinden souq terlerin axdığını da
hiss eleyirdi.
-Sevil,-aniden arxadan gelen tanış sese dönüb
arxaya baxdı,-salam, necesen?
Bu onun qrup yoldaşı Vüsale idi. Diger qrup
yoldaşlarına nisbeten onun Seville arası daha
yaxşı idi ve Sevilin bura işe düzelmesine de o
kömek elemişdi.
-Vüsü, salam.-onu görcek biraz rengi açılan
Sevil onu qucaqlayıb görüşdü.-Sen necesen?
-Menem de, yaxşıyam. Mamanın yanına
gelmişem. Sen necesen, Xalide xala necedir?
-Bele de,Vüsü.-Sevil köks ötürdü-Gece yene
ağrıları tutmuşdu.
-Caan, Allah kömeyi olsun. Sen de yaxşı
görünmürsen. Bu nedir,-elini onun eline vuran
Vüsale,-ellerin bu kimidir ki?-deye telaşla ona
baxdı.-Sene başqa iş tapmaq lazımdır, bura
senin keleyini kesecek.
-Gece yata bilmemişem, yeqin ondan
narahatam.
-Bele olmaz, dersler başlayndan sonra lap
naqruzkaya düşeceksen. Senin tezyiqin düşüb
deyesen. Gel, seni mamaya gösterek-deye
Vüsale onu qolundan tutub dartmağa başladı.
-Yox, yox, Vüsü lazım deyil. İşim qalıb e,
buraları silmeliyem.-Sevil etiraz eledi.
-İş senden artıqdır? Sonra silersen, gel.-deye
Vüsale tekidle onu çeke-çeke özü ile apardı.
Elinin barmağındakı nişan üzüyünü görenden
beri Ayan özünden deyildi. “Belke”deye qurmağa
başladığı xeyalları yene suya düşmüşdü. Dünen
bütün günü fikirli olmuş, gece de sehere qeder
yata bilmemişdi. İndi de qebiristanlıqda idi.
Evdekilere “Padruqalarımla görüşecem.”deyib
bura gelmişdi.
-Ele tekem ki, İlkin, ele

<< 1 ... 19 20 [21] 22 23 ... 410 >>