masanın aşağısında yerden
qoyulmuş iri yol çantasına ilişdi ve müvazinetini
itirerek elindekilerle birlikde üzü üstde yere
yıxıldı. Qızlar qorxub celd ayağa qalxarken
bufetde başqa bir oğlanla qarşılaşıb söhbet eden
ve bir gözü Leylada olan Kenan da celd ondan
aralanıb Leylaya sarı yüyürdü.
-Leyloş, ne oldu?-qızlar eyilib kömekli onu
qaldırmağa çalışdılar. Leyla ise bu qeder
insanın qabağında biabır olduğu üçün esebinden
ağlayırdı.-Ağlama, heç ne yoxdur.-Sebine onu
qaldırmaq üçün sağ elinden tutanda ise:
-Ayyy!-deye Leyla o an hiss etdiyi ağrının
tesirinden qışqırdı.
-Ne oldu, ağrıyır? Mene göre oldu, men bu
sumkanı bura niye qoydum?-Sebine peşman
şekilde dillendi.
-Leyla, ne oldu, yaxşısan?-Kenan da özünü
yetirmiş, telaşla ona baxırdı.
-Bileyi çıxıb deyesen. Yıxılanda elinde sumka
var idi, altında qalıb.
-Ne? Caan, ağrıyır?-Kenan daha da telaşlanıb
onun sağ bileyini yoxladı.
-Ayy, buraax!-Leyla hem ağrının, hem de
esebin tesiri ile daha berk qışqırıb elini geri
çekdi.
-Kenan, eleme, esebidir.-ona göz eleyen
Natevan sonra Sebineye baxıb-Travmatologiyaya
aparaq belke, Ramiz doktor baxsın.-dedi.
-Aparaq da. Dayan, paltosunu çiynine atım, çöl
soyuqdur.
-Dayan, men de sizinle gelim.-Kenan da hevesle
ayaqlanırdı ki, Leyla qezeble dişlerini bir-birine
sıxıb:
-Gelme!-deye ona baxdı.
Kenan meyus halda yerinde vurnuxarken
Natevan da ona göz eleyib:
-Sonra gelersen.-deye astaca pıçıldadı.
Belece Leyla refiqelerinin ehatesinde bufetden
çıxarken Kenan da sanki öz bileyi çıxıbmıştek
bileyini ova-ova onun arxasınca baxırdı. Artıq
yarım saat sonra hekim Leylanın bileyine gips
qoymuş, o da refiqeleri ile birlikde otaqdan
çıxırdı. Bu vaxt onu görüb söykendiyi yerden
aralanıb telaşla ona baxan Kenanı görcek
narazılıqla ofuldadı. Natevan yene de Kenana
işare eleyib pillekeni gösterdi. Özleri ise ise lifte
doğru getmekde idiler. İşareni başa düşen
Kenan onlardan qabaq terpenib pillekenlere
doğru qaçdı. Bele ki, qızlar artıq

<< 1 ... 293 294 [295] 296 297 ... 410 >>