her şeyin yaxşı
olduğunu, buna göre de ailesinin eve getdiyini
deyib onu sakitleşdirmişdi. Derinden nefes alan
İnci bu defe de tibb bacısı qızdan Mehdini göre
bilmek üçün icaze istemişdi. Qız ise mümkün
olmadığını, bunun üçün sabah gelmeli olduğunu
demişdi. İnci yene de meyus olmuş, qız
gedenden sonra özünü divara söykeyib bir
müddet belece qalmışdı. Sonra fikrini özüne
verib bura nece ve niye geldiyini düşünmeye
başlamışdı. Onu bura qeder getiren, bu qeder
telaşlandıran ne idi? Mehdi üçün çekdiyi vicdan
ezabımı? Bes üreyini bele döyündüren ne idi?
Ezabın getirdiyi telaşmı? Yox, her şeyi ezabın
üstüne yıxmaq axmaqlıq olardı. Bunun bir
açıqlaması ola bilerdi... Tez başını bulayıb
söykendiyi yerden aralanaraq xestexanadan
çıxmağa başladı. Yolboyu da eyni fikirle ondan
el çekmirdi. Yorğunluğunun üstüne bir de
heyecan elave olunduğundan indi de hem fiziki,
hem de menevi cehetden ayaq üstde dura
bilmirdi. Dolmuş bulud kimi idi, leysana dönmesi
üçün bir şimşek bes ederdi. Qapıya çatıb elini
üreksiz-üreksiz zenge apardı.
-Ay qız, haradasan sen?! Papan bayaqdan evi
dağıdır. Gücle sakitleşdirmişem, indi de çölde
seni axtarır. Yene hara getmişdin?-qapını
açar-açmaz anasının bu reaksiyası esl şimşek
effekti yaratmışdı. İnci ona cavab vermeden
içeri girib idman ayaqqabılarını soyunub
çantasını da laqeydcesine yere atıb ayaqlarını
sürüye-sürüye qonaq otağına keçdi.-Seninle
deyilem?! Yene xestexanaya getmişdin, he?!
Vallah, papan bilse bu defe seni evden çöle
qoymayacaq. Ufff, men sizi bele qoyub sabah
nece qayıdacam?-Emine xala da danışa-
danışa onun arxasınca otağa girmişdi.
İnci ise artıq döze bilmeyib bir eli sinesinde yere
doğru oturmağa başladı.
-Men bacarmıram axı...men bacarmıram.-
titreyen sesinde hem de meyusluq ve bezginlik
duyulurdu.-Men bacarmıram, heç ne ile
bacarmıram!
-Ne olub, ay qızım? Ne ile bacarmırsan?-
bayaqdan esib-coşan Emine xala qızını bele
görüb telaşla onun beraberliyinde yere oturdu.
-Uduzdum men mama,

<< 1 ... 296 297 [298] 299 300 ... 410 >>