uduzdum. Senin fexr
elediyin, reqiblerine qan uddurano igid qızın bu
defe uduzdu. Başqalarına gülürdüm, özümü
ağıllı bilirdim, men elemerem deyirdim, amma
men de uduzdum. Men de senin elediyin sehvi
eledim, üreyime söz keçire bilmirem.-İnci
getdikce daha sesini qaldırırdı.
-Şşş, sakit, ağlama. Sen sehv zad elememisen,
sadece çox yorğunsan, fikirlerin qarışıqdır,
keçecek, hamısı keçecek.-qızının bu halı Emine
xalanı daha da telaşlandırmışdı.
-Yox, keçmeyecek! Bu ele bir şeydir ki, keçmir!
Men niye senin elediyin sehvi eledim, he?! O
başdanxarab meni de öz oyununa saldı,
çekdiklerini artıqlaması ile mene de çekdirir.-
İnci ağlaya-ağlaya yumruqlarını yere vururdu.
Neçe gündür qızı ile danışmaq isteyen, amma
buna ne fürset, ne de cesaret tapa bilmeyen
Akif emi bu gün nehayet ki, bu imkanı tapa
bilmişdi. Arvadının qonşuya sistem vurmağa
getmesinden istifade eleyib metbexe, burada
yuyub-yığışdırmaqla meşğul olan qızının yanına
geldi.
-Çay var, qızım?-deye gülerüzle içeri keçdi.
Ayan bu vaxt elinde telefon mesajlaşmaqla
meşğul idi.
-He, papa?-deye atasının sesini eşitcek diksinib
celd telefonu şkafın üstüne qoydu.
-Bismillah, niye qorxursan? Çayı soruşuram, çay
var?
-He, var.-Ayan tez özünü ele alıb elektrik
samovarına doğru getdi.
-Iki stekan tök onda.-Akif emi keçib stullardan
birini çekib oturdu. Barmaqlarını masada
oynada-oynada fikirli gözlerini qızına
yetirirdi.
Ayan atasının niye iki stekan istemesini başa
düşmese de onun dediyi kimi iki stekan, nelbeki
götürüb çay süzmeye başladı. Getirib onları
atasının qabağına qoyanda ise-Sen de otur.-
deye Akif emi ona qarşı stulu işare eledi.
-Meen?
-He, çoxdandır ata-bala bele ikilikde söhbet
elemirik.-Ayan yene de heç ne anlamamışdı.
-Işin necedir? Müellim yoldaşlarına,
şagirdlerine öyreşe bilmisen?
-He, çox şükür öyreşirem. Teze-teze biraz
yadlıq çekirdim, amma indi yaxşıdır.
-Başqa nese problemin, sözün yoxdur ki, mene
demeye çekindiyin?
-Yox ay papa, ne sözüm olacaq? Her

<< 1 ... 297 298 [299] 300 301 ... 410 >>