maşınında oğlu, gelini ve neveleri ile
qonaqlıqdan qayıdan Bahar müellime maşın
mehellelerine yaxınlaşanda mehellenin başında
dayanıb qulağında telefon danışa-danışa içeri
boylanan oğlanı görcek duruxdu. Bu günorta
akademiyanın qabağında Sevili maşınına
mindirib aparan hemin oğlan idi. Yanında
dayandığı maşın da hemin maşın idi. Bahar
müellime maşındakıları şübhelendirmemek üçün
oğluna akademiyadan tanış birini gördüyünü
deyib maşını burada saxlamasını dedi.
Maşından düşüb yavaş-yavaş arxası ona teref
telefonla danışan oğlana-İsmayıla sarı gelmeye
başladı. Ona çatmağa bir-iki addım qalmış
dayandı. İsmayıl ise telefonda Seville
danışmaqda idi.
-Men neyleyim bes, ay Sevil, akademiyaya
arxanca gelmeye de qoymursan. Sabah derse
şerfsiz gedeceksen? Bax, Güneşim, burada heç
kim yoxdur, narahat olma, heç kim gören deyil,
gel götür.
Sevil ise tekidle gele bilmeyeceyini deyirdi. Meyus
üz ifadesile söhbetini yekunlaşdıran İsmayıl
arxaya dönende qarşısında tanımadığı bir
qadının maraqla ona baxdığını görüb diksinerek
damağını dartdı.
-Axşamın xeyir, oğlum.-Bahar müellime
temkinini pozmadan gülerüzle ona salamlardı.
-Axşamınız xeyir.-İsmayıl ise onun salamını
çaşqın şekilde aldı.
-Deyeceksen ki, bu kimdir axşam vaxtı mene
salam verir? Men Sevilin akademiyadakı
müellimesi, hem de qapı qonşusu Bahar
müellime. Bes sen onun neyisen?
-Sse...Sssevil...?-İsmayıl çaşqın şekilde bir eli ile
arxanı gösterirdi. Sonra nese yadına
düşmüştek-Men Mayıl müellimin qohumuyam.
Yadınızdadır, bir defe Sevilin işine göre sizinle
danışmışdıq.
-He, yadımdadır, adın da deyesen Ilyas idi.
-Xeyr, İsmayıl.
-He, İsmayıl. Mayıl müellimin qohumu olduğunu
başa düşdüm, bes Sevilin neyisen?
-Mm...meen? Ss...sssinif yoldaşı.
-Oğlum, Sevil uje dörd-beş ildir ki, orta
mektebi qurtarıb. Men senden Sevilin neyi
olduğunu soruşanda onun arxasınca hansı
meqsedle geldiyini öyrenmek isteyirem. Çünki
seni bu gün günorta onu öz maşınına
mindirende görmüşem.-İsmayıl narahat

<< 1 ... 299 300 [301] 302 303 ... 410 >>