halda
yerinde vurnuxub gözlerini qaçırır, ağ benizi
rengden renge düşürdü.-Bax, oğlum, men Sevili
neçe ildir ki, tanıyıram. Ailesine de, terbiyesine
de beledem. O da, bacısı da mene öz qızlarım
kimidir. Ona göre de onun adına pis söz
çıxmağını istemerem. Seni onun yanında
görmeyimin, bura qeder gelmeyimin sebebi
düşündüyüm şeydirse, diqqetli ol. Qızıma qarşı
fikrin ciddidirse, özünü nece lazımdırsa belli
ele, üsulunda. Yox eger, onunla vaxt keçirmek
isteyirsense, ele bu başdan bu fikirden el çek,
yoxsa ikinci defe men seninle başqa cür
danışaram.
-Yox, yox, siz ne danışırsınız? Menim de bacım
var, ne demek istediyinizi başa düşdüm. Sevilin
adına pis söz çıxmağını ne ona, ne de özüme
reva bilmerem. Ona qarşı münasibetim çox
ciddidir, o da bunu bilir, qelblerimiz birdir.
Onun arxasınca sonuna qeder gelecem ve
dediyiniz kimi üsulunca ne lazımdırsa eleyecem.
-Danışığından da qanacaqlı, düzgün birne
oxşayırsan. Eger doğrudan da ciddisense,
Bahar müellime sonuna qeder yanınızdadır.
-Çox sağolun, müellime. Narahat olmayın, men
sözümün üstünde duran oğlanam.
-İnşaallah. Ne ise, gecen xeyre, oğlum.
-Geceniz xeyre.
İsmayılla ve onun niyyeti ile tanış olmaq Bahar
müellimeni az da olsa sevindirmiş ve
rahatlaşdırmışdı. İsmayıl da qeribe bir heyecan
ve telaş yaşayırdı. Çünki Sevilin ailesinden olan
her kesin reğbetini qazanmaq isteyirdi.Daha bir hefte keçdi. Havalar her gün biraz
daha soyuyurdu. Mehdinin yatdığı reanimasiya
otağının qabağı bu gün seherden boş idi.
Dostlarının her birinin işi olduğundan, ailesi ise
diger problemlere başını qatdığından bu gün
onu tek qoymuşdular. Birden otağın qapısı
açıldı ve içeriden çıxan tibb bacısı yeyin
addımlarla hekimin otağına doğru getmeye
başladı. Bir neçe saniye sonra hekimle beraber
çıxıb reanimasiya otağına qayıtdı. Hekim içeri
giren kimi eyneyini gözüne yaxşı berkidib qorxaq
ve şüursuz baxışlarla etrafa, onlara baxan
Mehdiye baxdı. Beli, nehayet düz bir aydan
sonra Mehdi ikinci gözlerini

<< 1 ... 300 301 [302] 303 304 ... 410 >>