heyata açmışdı.
-Bura haradır?-deye hekime ve tibb bacısına
baxırdı.
-Bura xestexanadır. Sen...
-Niye?-eşitdiyi Mehdinin çaşqınlığını daha da
artırmışdı.
-Niye?-narahat üz ifadesile tibb bacısına
baxan hekim üzünü yeniden Mehdiye tutdu.-
Axırıncı defe ne olduğu yadındadır? En son ne
xatırlayırsan?
-Heç...heç ne...xatırlamıram. Mene ne olub ki?
-Yüngül bir qeza keçirmisen. Yaxşı, adın nedir?
-A...adım? Bilmirem.-telaşdan Mehdinin
gözleri daha da bereldi.-Hekim, mene ne olub?
Niye heç ne yadımda deyil?
-Qorxma, her şey yadına düşecek. Bu cür
qezalardan sonra bele yaddaş itmesi normal
haldır. Esas odur, aramıza qayıtmısan.
Sakitleş, dincel, ailene, dostlarına xeber
verecem. Birazdan hamısını görüb
xatırlaacaqsan.-hekim Mehdini sakitleşdirib tibb
bacısına bir-iki gösteriş vererek otaqdan çıxdı.
İkinci heyat qazansa da Mehdi özü qarışıq
keçmişi ile bağlı her şeyi unutmuşdu. Beyni
dünyaya yeni gelmiş körpe uşaq beyni kimi
tertemiz idi.
Raminden şad xeberi alan Eli özünü saxlaya
bilmeyib işden yarım saatlığına icaze alıb özünü
Ayanın işlediyi mektebe yetirmiş, onu gözleyirdi.
Zenge deqiqeler qalsa da Ayan görünmürdü. Eli
elinde telefon narahat halda bir çöle, bir içeri
boylanır, onu gözünden qaçırmamağa çalışırdı.
Çox keçmedi ki, marşrutdan düşüb telesik
addımlarla mektebe sarı gelen Ayanı görüb
üzüne heyecan qarışıq tebessüm qondu, onun
qabağına gelmeye başladı.
-Salam.
-A, Eli? Ne yaxşı buradasan? Men seni indi
gözlemirdim, indi telesirem, derse gecikirem. Bu
gün tez çıxacam, onda...
-Bir nefes al, bir özüne gel. Seni qaçıran yoxdur
ki, sakitleş.-Eli onun bu qabaqdangelmişlik
telaşına gülümseyerek başını bulayırdı.-Xeberi
eşidenden beri özüme yer tapa bilmirem. Seni
görmesem, seninle danışmasam, partlayaram.
-Ne olub ki?
-Anam size elçi gelir, anam size elçi gelir.-Eli
yüngül el-qol hereketleri ile oynamağa başladı.
-Eli, yaxşı, bura mektebdir. Ne elçi?-Ayan
eslinde onun neden danışdığını bilirdi.
-Ne elçi olacaq, Akif

<< 1 ... 301 302 [303] 304 305 ... 410 >>