iyrendirir,
gülmeli gelir. Ele bilirem ki, sen de yorulmusan,
başını qatmağa, ömrünün yerde qalanını
keçirmeye adam axtarırsan. Onsuzda birazdan
ikimizin de ailesi evlen, evlen, ere get deye
tutduracaqlar. Bu tebii bir şeydir. Ona göre de
mene ele gelir ki, sen özünü meni sevmeye
mecbur eleyirsen.-Leyla danışdıqca ağlamsınır,
gözleri dolurdu.
-Uff Leyla, Leyla, men neyleyim ki, sen mene
inanasan?-bezgin halda başını tutan Kenan
sonra ellerini yana açıb sesini qaldırdı.
-Heç ne eleme! Heç ne! Menden uzaq dur,
besdir! Meni incidirsen, başa düşmürsen?!-Leyla
bunu deyib ağlaya-ağlaya ondan uzaqlaşmağa
başladı.
Kenan ise elleri belinde, esebden ese-ese,
gözleri dolmuş halda onun arxasınca baxırdı.
Utanmasaydı ağlayardı da. Özünü ele çaresiz,
eli-qolu bağlı hiss edirdi ki... Indi başa
düşürdü: Qadirden çekdikleri Leylanın
çekdirdiklerinin yanında deryada damla imiş.
Bu vaxt üzüne neyinse toxunduğunu hiss eleyib
diksinerek başını qaldırıb yuxarı baxdı. Deyesen
yağış başlayırdı. Getdikce damcılar çoxalır ve
süretlenirdi. Kinaye ile gülümsünüb başın
bulaya-bulaya göye baxdı.
-Sen de menim kimi gecikmisen, ay yağış.
İsmayıl otağında, güzgünün qabağında üst-
başına el gezdirib, teline sığal çekmekle meşğul
idi. Bu vaxt qapı astaca taqqıldadıldı.
-Gel.-deye İsmayıl gözünü güzgüden çekmeden
dillendi.
-Kanka, nap...-içeri giren Emre birden öskürüb
uzunu turşutdu,-öfff, abi, bu ne?! Odayı
parfüme boğmuşsun.
-Neceyem?-İsmayıl ise uzunu ona teref
dönderib özünü işare eledi.
-Vauu, yakıyorsun! Hazır giyinip-kuşanmışsın,
annenlere söyleyeyim, dönüşte Sevili de
isteyelim.
-Ehh kanka, menden olsa istemek nedir, bax
ele bu deqiqe evlenerem, amma neyleyim ki, her
şey ha deyende olmur.
-Annesi ölüm ayağında zaten, daha neyi
bekliyorsun ki?-Emre keçib çarpayının bir
kenarında oturdu.
-Mamaya neçe defe papayla danış, sizi
aparım, elçi gedin dedim, "Baxarıq"deyib
keçişdirir. Evvel deyirdi, gedib qızı özüm görmek
isteyirem, sonra ne oldu,

<< 1 ... 312 313 [314] 315 316 ... 410 >>