getdi, getmedi,
bilmedim. Bir söz de demir.
-Bence sen daha fazla bekleme, otur ciddi-
ciddi konuş. Annesi gitti, gidiyor, sonra kimden
isteyeceksiniz?
-Men eslinde öz üsullarımla hell elemeye
çalışdım, amma düz deyirsen, böyükleri
göndermek lazımdır.
-Büyüklerimi göndermek? Peki sen
gitmeyecekmisin?
-Yox, bizde elçiliye oğlan getmir ki.
-Yapma ya? Kız nasıl, o da mı olmuyor?
-Ne qız, ne oğlan, heç biri. Sadece böyükler.
-Peki kahveyi kim ikram ediyor?
-Bizde qehve de olmur, çay olur, özü de
şirinçay, o da qızın razılığı verilenden sonra.
Onu da yeqin qızın anası, ya bacısı, padruqası,
zadı verir. Öyren e, bacanaq, baldızıma elçi
getmeli olsan, özünü qovdurma.
-Yok abi, biz galiba bacanak olmayacağız. Ben
vaz geçtim, zaten sevgilisi varmış. Ben türk
kızıyla evlenecem, galiba.
-Xeyirdir?
-Bu gün şehirde bir kızla tanıştım, o da benim
gibi Türkiyeden gelmiş. Yolunu kaybetmişti,
yarım saate kadar Sahil metrosunu aradık,
durduk, bu arada bir hayli konuştuk da.
Öğrenci imiş, Petrol Akademisinde okuyormuş.
Görsen, öğle güzel gözleri vardı ki... Yemyeşil,
hele gülüşü...-Emre dirseyini çarpayıya direyib
yaşadıqlarını xatırlayır, gülümseyirdi.
-Vauu, olaylar, olaylar. Türkiyeden qaçıb, bura
qeder gelmekle deyil e, görürsen qismet adamın
arxasınca hara qeder gelir? Sonra ne oldu?
Başqa ne öyrene bildin?
-İsmi Merve imiş. Sonra metronu bulup
vagonlara kadar bir geldik, metro geldi, bindik
sonra...sonra vagonun içinde ben onu kaybettim,
nerede indi bilmedim.
-Tühhh!-bayaqdan maraqla ona qulaq asan
İsmayıl birden elini-eline vurub ucadan gülmeye
başladı. Emre onu bele görcek daha da meyus
olub qaşqabağını salladı.-E, bir saat qızla
gezmisen, adını, oxuduğu yeri öyrenmisen,
havalara girmisen, amma bir adres, telefon
nömresi almamısan. İndi haradan tapacaqsan
onu?
-Bilmiyorum, sen de üstüme gelmesene, kanka,
zaten morelim bozuk.
-Dur, dur, senden adam olmaz. Başqa çare
yoxdur, sene baldızımı alacam. İki deqiqe
gözümden qoydum,

<< 1 ... 313 314 [315] 316 317 ... 410 >>