bir men de
danışım.
Olanlarda Şebnemin barmağının olduğunu
öyrenen İsmayıl vaxt itirmeden ayaqqabılarını
ayağına keçirib, paltosunu da eline alıb esebi
şekilde qapını açaraq çöle çıxdı. Çaşqınlıqla onu
izleyen Emre de başını çöle çıxarıb:
-Hey, kanka, nereye?-deye ona seslense de
İsmayıl cavab vermeyib çöl qapını da açaraq
çöle çıxdı.
Bu vaxt metbexin qapısı da açıldı ve içeriden
çıxan Dilare xala özü pillekene sarı gele-gele
Emreni qapının ağzında görüb:
-Sen hara gedirsen, a bala? İsmayıl
haradadır?-deye soruşdu.
-Ismayil gitti.-Emre meyus şekilde dodaqlarını
büzüb bir qapıya, bir de Dilare xalaya baxırdı.
-Hara getdi? Papası çağırır, söz deyecek.
-İşi çıktı, acil gidesi oldu. Ama merak etmeyin,
gelir.-Emre qapını örtüb içeri girdi.
-Uff, bes...sonra da deyir menim bu işimin
dalınca niye düşmürsünüz? De, indi isteyirik ki,
nese eleyek, özü yoxdur.-Dilare xala elleri
belinde deyine-deyine yeniden metbexe qayıtdı.
Bir müddet ne edeceyini bilmeden yerinde
vurnuxan Emre de sonra geyinerek:
-Dilara teyze, ben de gidiyorum.- deyib çöle
çıxdı.Xestexanadan dünen buraxılan Xeyal anasının
tekidile geceni onlarda keçirmişdi. Oğlunun
infarkt keçirmesinde hem gelinini, hem de diger
oğlunu günahkar tutan Senuber xala da
Xatirenin "Ona men baxaram."demesine qezeb
dolu kinaye ile "Senin nece baxdığını
gördük."deye cavab vermiş ve oğlunu eve
getmeye qoymamışdı. Belece Xatire bu geceni de
Xeyalsız boş evde qızına möhkemce sarılaraq bir
gözü açıq, üreyi seksede keçirmişdi. Heç Xeyalı
da yuxu tutmamışdı. Evi, qızı, sevdiyi üçün
burnunun ucu göynemiş, ele hey onları
düşünmüşdü. Göz açıb böyüdüyü ev de ona yad,
soyuq gelirdi. İndi de Xatire atası üçün ağlayıb
mızıldanan qızına şekilli kitabdan nağıl
oxuyurdu. Gülay ise üzünü turşudur, kitabı eli
ile yana iteleyirdi.
-Eee, oxuma, istemiyem! Men atamı isteyiyem!
-Off Gülüş, atan kimi terssen ki, ters! Yaxşı, gel
ataya zeng eleyek.-el atıb çarpayının
yanındakı masadan telefonu götürdü.

<< 1 ... 315 316 [317] 318 319 ... 410 >>