Lakin
qefil gelen ürek bulantısı ile telefonu çarpayıya
atıb duraraq qaçaraq otaqdan çıxdı. Gülay da
ağlamsınaraq anasının dalınca otaqdan çıxdı.
Bu bulantı artıq neçe gün idi ki, Xatireni işini
yarımçıq qoyub hamam qaçmağa mecbur eleyirdi.
Amma bunu özünden başqa heç kim bilmirdi.
Bir-iki deqiqe sonra hamamdan çıxanda özünü
divara söykeyib hıçqıran qızını görcek tez
eyilib-Qorxma meleyim, ana yaxşıdır.-gözlerini
silmeye, üzünden öpüb onu sakitleşdirmeye
başladı.-Gel gedek nağılımızamanı davam
eleyek.-deyib ayağa qalxaraq elinden tutdu.
-Eee, nağıl istemiyem!-Gülay yene üzünü
turşudur, mızıldanırdı.
-Hmm, onda ana sene bir sirr desin? Amma
aramızda qalacaq. Heç kime deme ha!-Xatire
yeniden qızı beraberliyinde oturdu.
-Ne siy?
-Bax, söz ver ki, heç kime demeyeceksen.
-Yaxşı, söz veyiyem.
-Dünen axşam sen yatanda bax, o pencereye,-
Xatire metbexin penceresini işare eledi-leylek
qonmuşdu. Dedi ki, Gülaya deyersen ki, yayda
onun üçün bacı getirecek.
-Leylek?! Yaşasın, leylek mene bacı detiyecek!-
sanki sevincinden atılıb-düşen bu qız bayaqdan
mızıldanan Gülay deyildi.
-Şşş, yaxşı da, ana qurban, hamı bildi ki... Axı
bu bizim aramızda sirr olacaqdı. Suss!
-Yaxşı, suss..-Gülay da naşı kimi barmaqlarını
dodaqlarının üstüne qoydu.
-Gedek nağıl oxuyaqub?
-He, dedey.
Anasından eşitdiklerinin qezebile evden gülle
kimi çıxan İsmayıl kursa ne vaxt, nece çatdığını
da bilmemişdi. Ağlında tek bir şey var
idi:Şebnemden bunu niye elediyini soruşmaq.
maşından düşüb yeyin addımlarla kursa girdi.
Resepşn qızla salamlaşmadan:
-Şebnem buradadır?-deye soruşdu.
-Beli, içeridedir.-qız çaşqın ve qorxaq
baxışlarla ona müdir otağını işare eledi.
İsmayıl qapıya yaxınlaşıb astaca qapını
taqqıldatdı.İçeriden gelen "Gel"sesi ile esebi
halda içeri girdi.
-A, İsmayıl? Xoş gelmisen?-Şebnem onu görcek
sevinerek ayağa qalxdı.
-Heç de xoş gelmemişem! Senin Seville ne qesd-
qerezliyin var?
-Mee...ne qerezlik?-Şebnem duruxub qorxaq
baxışlarla ona

<< 1 ... 316 317 [318] 319 320 ... 410 >>