onu
qollarından tutub darta-darta Kamrandan
aralamış ve çöle çıxarmışdı.
-Sen ne vaxt gelmisen?-el-qolunu ölçe-ölçe
Kamrangili hedeleyen İsmayıl özüne gelib
Emreni yanında görcek soruşdu.
-Şimdi geldim. Evden fırlayıb çıktın, rahat
durmayacağını bildiyim için ben de arkanca
geldim. Şebnemle kavga edeceyinden korkarken
seni kuzenine kafa atarken buldum. Ne oluyor?
-Ne olacaq, qudurub da, mene el qaldırır.
-Tamam, bin arabaya. Sevil seni bekliyor. Üst-
başının, yüz-gözünün haline bak.
-Doğrudan e, bu halda onun yanına nece
gedecem?-İsmayıl yalnız indi öz halının
ferqinde idi.
-Yaa, bunu kafalaşmadan önce düşünecektin.
Hadi bin, ileride bir eczane olacak, orada
pansuman yaptırırız.
Qızına nağıl oxuyan Xatire sonra onun isteyile
layla da çalmış ve bir müddet sonra onunla
birlikde yuxuya getmişdi. Yalnız indi astaca
döyülen ve zengi basılan qapının sesine
diksinerek gözlerini açdı. Şüursuz nezerlerle
otağa, qızına baxıb sonra astaca onu özünden
aralayaraq üstünü örtüb otaqdan çıxdı. Qapı ise
susmaq bilmirdi. Yaxınlaşıb gözlükden baxanda
sevincek iç çekdi. Gözlerine inana bilmediyi üçün
ovxalayıb yeniden baxdı. Yuxu görmürdü, xeyal
da deyildi, amma Xeyal idi. Saçlarına, üst-
başına el gezdirib qapını açdı.
-Salam, yatmışdınız deyesen?-qardaşının
yanında gelen Rafiq elindeki iri zenbili içeri
qoya-qoya soruşdu.
-He, Gülüşle yatıb qalmışıq. Siz ne yaxşı
geldiniz?-deye Xatire maraqla Xeyala baxırdı.
-Darıxdı, "üreyim partlayır, onlarsız qala
bilmirem."deye başımızın etini yedi, men de
götürüb getirdim.
-Yaxşı eledin.
-Keç de, ele bil birinci defedir gelirsen.-Rafiq
içeri girmesi üçün qardaşına göz-qaş eledi.
Üzündeki qara buludlar hele de çekilmeyen
Xeyal keçerken Rafiq de elindeki diger kiçik
zenbili Xatireye uzatdı.-Dermanlarıdır, bilirsen
de biri günde iki defedir, o biri üç defe,
yemekden sonra.
-He, bilirem, çox sağol.
-Sen de sağol. Nese almaq lazım olsa, bir vzv at,
gelerem. Helelik.
Xatire qapını örtende Xeyal artıq

<< 1 ... 318 319 [320] 321 322 ... 410 >>