oturdu.
İsmayıl qarşısında emisi oğlu Kamranı görcek
hem teeccüblenmiş, hem de biraz dilxor
olmuşdu. Çünki o, bu çox ve yerli-yersiz danışan
emisi oğlunu bir o qeder de sevmirdi. Kamran
onu qucaqlayıb görüşe-görüşe deyirdi:
-Emoğlu, hemmeşe öyünde-eşiyinde. Oxudun,
esgerliyini çekdin, uje evlenmek vaxtıdır.
-Dayan e, sen haradan xeber tutdun? Menim
geldiyimi heç buradakılar bilmir, Genceye ne tez
xeber çatdı?-İsmayıl ise heç ne anlamamıştek
ona baxırdı.
-Aye, ne Gence? Men ne vaxtdır, Bakıdayam?-
Kamran kinaye ile gülüb elini havada yelledi.
-Bakıdasan? Niye?
-Daha gördüm, senden de, emiden de maa bir
xeyir gelmeyecek, dedim öz başımın çaresini
özüm qılım dana. Kurs açmışam.
-Neylemisen, neylemisen?
-Kurs açmışam, dana. Yeni tam da men
açmışam demek olmaz. Dayım açıb, pulu zadı o
qoyub, men de idare heyetinin sedri olajam.-
Kamran özünemexsus bir eda ile dedi.
-Get ale, buradan! İdare heyetinin sedri böyük
şirketlerde olur. Hem de men inanmıram ki,
dayın o boyda kursu sene hevale elesin.
-Pah, ne oluf ki, ma? Tek olmayajam, Şebnem
de olajaq.-deye Kamran gülümseyerek İsmayıla
göz vurdu.
-Hee, bunu bayaqdan de da be. Deyirem axı,
sen hara, kurs hara?-İsmayıl indi daha semimi
şekilde elini onun çiynine qoydu.-Bax ha, dayı
sene kursu verdi deye heveslenme. Qız almaq
kurs almağa benzemez.
-Pah, kim deyir ki, qızını da vermeyejek? Bizim
de özümüze göre planlarımız var dana. Bele şit
görünmeyime baxma, eslinde çox ciddi biriyem.
-He, he, mütleq. Yaxşı, de görüm, Şebnemin özü
ile danışmısan?
-Yox hele. Qoy gözüne girim, sonra. He, bu
arada kursa respekşındır nedir, o bayırda
qapının ağzında oturur ey, gelen-gedene cavab
verir, ondan lazımdır.
-Resepşın.
-He, he, ondan. İşlemek istesen gele bilersen.
-Pah,-İsmayıl kinaye ile qaşının birini qaldırıb
ona baxdı,-men o boyda Türkiyede senin
kursunda resepşın işlemek üçün oxumuşam?
-Minnetin olsun dana,-deye Kamran incik
şekilde onun qolunu çiyninden atdı,-heş isteme.
-Zarafat

<< 1 ... 31 32 [33] 34 35 ... 410 >>