bu vaxt telefonu
zeng çalmağa başladı. Ekranda Raminin adını
görcek teeccüble qaşlarını çatıb-He, Ramin?-
deye zengi açdı.
-Eli, haradasan?
-Evde. Ne olub ki?
-Seninle vacib işim var, iyirmi yanvara qeder
gele bilersen?
-Ne olub? Evde salamatçılıqdır?
-He, salamatçılıqdır. Menim işim seninledir.
Çalış, iyirmi deqiqeye orada ol.
-Yaxşı, ne deyirem?-teeccüb dolu üz ifadesi
alan Eli zengi sonlandırıb sual dolu baxışlarla
ona baxan qardaşına-Açarları ver de, iyirmi
yanvara getmeliyem.-dedi.
-Xeyirdir?
-Bilmirem ki. Ramindir, deyir seninle vacib işim
var.-Eli ayağa qalxdı.
-Yaxşı, al. Amma yavaş sür, bir de çalış
gecikme.-açarları cibinden çıxaran Hüseyn
narahat halda dillendi.
-Narahat olma, senden balaca olsam da, uşaq
deyilem.-Eli yarızarafat, yarıkinaye maşına
minib yavaş-yavaş oradan uzaqlaşdı.
Sevincin arxasınca mektebe gelen Yusif Malik
emini darvazanın ağzında görüb meyus ve
bezgin üz ifadesi alaraq geri gedib aralıqda
dayanmalı olmuşdu. Indi de onlardan beş-on
addım aralıda elleri cibinde fikirli-fikirli
onların arxasınca gelirdi. Sevinc de Yusifin
arxada olduğunu bilirdi. Üreyi arxada
olduğundan atasının suallarına da könülsüz
cavab verirdi. Qefil gelen eylec ve tarappıltı
sesine diksinib arxaya döndü. Malik emi de
arxaya çevrilib gözlerini qıyaraq diqqetle arxaya
baxırdı. Maşından düşen bir kişi:
-A bala, korsan? Başını aşağı salıb qoyun kimi
hara gedirsen? Bir arxana-qabağına bax da.-
deye maşından üç-beş addım aralıda yıxıldığı
yerden qalxmağa çalışan bir neferi danlayırdı.
-Yusif!-maşının işığından Yusifin qaraltısını
tanıyan Sevinc qışqırıb telaşla ona sarı qaçmağa
başladı.-Yusif, yaxşısan? Ezilmemisen?-yaxınla­
şıb onu qolundan tutub qaldırmağa çalışdı.
-Sevg...-Sevinci görüb heyecanla ayağa
qalxmağa çalışan Yusif atasını görende
sendeledi. Sevinc ise bir terefden onun qolundan
tutub saxlayarken diger terefden de qorxaq
nezerlerle atasına baxırdı.
-Ne olub burada?-Malik emi yaxınlaşıb ciddi üz
ifadesi

<< 1 ... 323 324 [325] 326 327 ... 410 >>