geden
bacısınımı özüne getirsin? Allah heç kimi ailesi
ile sınamasın. Amin!
Texminen bir saat sonra. Palata. Yanaşı
qoyulmuş çarpayılardan birinde uzanan Eli
yerinde qurdalanıb yavaş-yavaş gözlerini açdı.
Evvelce şüursuz, sonra teeccüb ve telaş dolu
baxışlarla tavana, qapıya baxmağa başladı.
-Bu...-danışmaq istese de bacarmadı, çenesi
boyu ağırlıq hiss eleyirdi. Gözlerini endirib aşağı
baxanda çenesinin altdan yuxarı sarıldığının
ferqine vardı. Bu onun telaşını daha da
artırmışdı. Ne olmuşdu axı? Terpendikce
qollarında ve ayaqlarında da ağrı hiss eleyirdi.
Olanlar yavaş-yavaş yadına düşmeye başladı:
son yumruq ve ardınca gelen qaranlıq. Qefil
ağlına Ramin geldi ve reflektiv olaraq başını
sağa çevirdi. Ramin burada idi: ağzında
teneffüs aparatı nefes alıb-verirdi.-Ç...-yene
danışa bilmedi. Üreyinde Allaha şükür eledi. Bu
vaxt qapı astaca aralandı. Sese başını sola
çevirende üzünde içeridekileri oyatmamaq telaşı
ile başını azca içeri salıb baxan Ayanı görcek
üzüne xoş bir tebessüm qondu.-Ay...-yene
danışa bilmedi. Ayanı görüb özünü unudaraq
ağzını açmaq istemesi ona dehşetli bir ağrı
bahasına başa gelmişdi. Lakin dişini damağına
sıxıb gülümsemeye davam eleyirdi.
-Eli?! Oyanmısan?-Ayan ise üzünde xoşbextlik
ifadesi bir tebessüme içeri girib qapını astaca
örtdü. Telesik gelib stulu çekerek yanında
oturdu.-Allaha min şükür. Sene bir şey olacaq
deye ele qorxmuşdum ki...-tebessümü keder
qarışıq bir telaşla evez olunmuşdu. Elini ovcuna
alıb eyni ifade ile üzüne baxırdı. Eli de
teeccüble bir ona, bir de eline baxırdı.-Danış
bilmirsen, he?! Hekim dedi ki, bir müddet,
çenesi bitişene qeder bele olacaq.-bu Elini
telaşlandırmışdı. Bele ki, qaşlarını çatıb telaş
qarışıq sual dolu baxışlarla ona baxırdı. Onu
bele görcek Ayan da dediyi söze peşman oldu.-
Bağışla, seni qorxutmaq istemirdim. Raminle sen
berk döyülmüsünüz. Onun qabırğaları ezilib,
senin de çenen sınıb. Amma ömrlük deyil,
qorxma. Bir müddet sesine hesret qalacam,
amma eybi

<< 1 ... 335 336 [337] 338 339 ... 410 >>