Sevilin qollarının üstündeki o huşsuz
halı gözünün qabağından getmirdi. Insan
doğrudan da quş kimidir. Bir saat evvel nefes
alan, danışan biri indi sadece cansız bedendir.
Onu en çox narahat eleyen ise heç cür özüne
getirile bilmeyen Sevil idi. Qınayan olmasaydı,
qadınlar zorla onu göndermeseydiler sehere
qeder başında keşik çekerdi. Amma olmurdu.
Olmazdı. İsmayıl bütün bunları düşüne-düşüne
göz yaşları sükanı isladarken çöl qapı
(darvaza) açıldı ve çöle çıxan Emre İsmayılı
maşında, ikiqat halda görüb teeccüble evvelce
yaxınlaşıb sükan terefdeki pencereni
taqqıldatdı. İsmayıl bunun o olduğunu bildiyi
üçün reaksiya vermedi. Buna daha da
teeccüblenen Emre keçib diger qapını açaraq
onun yanında oturdu.
-Neredesin sen, kanka? Ruşen amca deli gibi.
Senin Kamuranla Şebneme yaptıkları duydu,
evde resmen terör estirti. Eline geçersen
yandın.-lakin İsmayılın ehemiyyet vermediyini
görüb ona sarı eyilerek başını sükandan
ayırmağa çalışdı.-Hoop, kime diyorum?! Burası
neden ıslak? Ağladınmı sen? Yok, daha neler?!
Heyy, gardaş?
-Nedir e?!-İsmayıl başını qaldırıb gözlerini
sile-sile bezgin halda dillendi.
-Ne oldu? Yoksa Seville kavgamı ettiniz?
-Sevilin anası rehmete getdi.
-Nasıl?! Öldümü? Allah rahmet eylesin. Peki sen
nereden öğrendin? Sevil nasıl?
-Sevili eve aparırdım. Yolda bacısı zeng eledi
ki, bes anasının veziyyeti yaxşı deyil. Tez
özümüzü çatdırdıq. Biz gedenden beş deqiqe
sonra anası canını tapşırdı. Sevil pis haldadır,
dayanmadan üreyi gedir. Ona bir şey olacaq
deye...düşünmek bele istemirem.
-Yapma ya. Allah ömrünü evlatlarına versin.
Bu vaxt darvaza açıldı ve günortadakı hirsi
soyumayan Rövşen emi:
-Haradasan sen?! Bu ne oyundur çıxmısan?
Camaatın qızı senin üçün nedir? Düş aşağı
görüm?!-yaxınlaşıb sükan terefdeki qapını
açmağa çalışdı. Dilare xala da onun arxasınca
gelmiş, onu sakitleşdirmeye çalışırdı.-Mayıl
niye zeng eleyib mene ağzına geleni demelidir?
Sen bele qudurmusan?! Seni böyüdüb eline
sened, altına maşın

<< 1 ... 338 339 [340] 341 342 ... 410 >>