verdim ki, camaatın
uşağına çatasan?
-Ruşen amca, çok üstüne gitmeyin, moreli
bozuk.-Emre tez maşından düşüb onu
sakitleşdirmek istedi.
-Nece yeni üstüne getme?! Üstüne getmeyib boş
buraxdıqca qudurur, ele bilir her şeyi eleye biler.
-Ruşen amca, onun moreli gerçekten bozuk.
Sevdiyi kızın-Sevilin annesi az önce vefat etmiş,
şimdi oradan geliyormuş. Zaten korkmuş. Ne
olur, bu günlük affedin.
-Ne danışırsan?!-Dilare xala arvadından evvel
davranıb telaşla elini üzüne tutdu.
Bu onsuzda bir hime bend olan İsmayılı
kövreltdi, dodaqları ese-ese anasını qucaqlayıb
ağlamağa başladı. Rövşen emi bayaqkından
ferqli durğun ve dalğın üz ifadesi almış,
susurdu. Sonra köks oturub fikrini toplayaraq
sakit terzde:
-Yaxşı, keçek içeri, içeride danışarıq.-deye
oradakılara başı ile evi işare eledi. Belece içeri-
eve keçdiler. El-üzüne su vurub derman atan
İsmayıl sonra bir-bir bu gün olanları evdekilere
danışmağa başladı. Tebii ki, Şebnemi vurub
Kamranı döymesi ve ailesinden xebersiz elçilik
etmesi valideynleri terefinden qınaq ve
narazılıqla qarşılandı. Xalide xalanın son
anında Sevili ona emanet etmesini eşidende ise
Dilare xala ile Rövşen emi bir-birilerine
baxdılar. Üzlerinde derin sükut duyulsa da,
gözleri öz aralarında danışdı. Çünki bu veziyyet
onlara tanış idi. ismayıl tekidle Sevilden el
çekmeyeceyini, sonuna qeder onun arxasınca
gedeceyini dedikde ise ona gedib yatıb-
dincelmek meslehet olundu.
Seher açıldı. Bu seher çoxları üçün gümrah, xoş
açılsa da, Verdiyevlerin menzilinde heç kimi
yuxu tutmamış, seheri dirigözlü açmışdılar.
İsmayıl seheredek çarpayısında dörd dönmüş,
mürgülediyi vaxtlarda "Sevil" deye sayıqlamış,
qalan vaxtlarda ise gah pencereye boylanmış,
gah da heyete çıxmışdı. Paralel olaraq Emre de
yuxusuz qalmış, özüne bir şey eleyer, ya çıxıb
geder deye İsmayılın arxasınca heyete qeder
düşmüşdü. Dilare xala ile Rövşen emi de yata
bilmemiş, hem ayrı-ayrılıqda, gah da bir-
birilerinin üzüne baxıb fikre

<< 1 ... 339 340 [341] 342 343 ... 410 >>