getmişdiler.
İndi de Emre geyinib otaqdan çıxırdı ki,
qapının ağzında Dilare xala ile qarşılaşdı.
-Can ay bala, sen de yata bilmemisen?-Emreni
üz-gözü şişmiş halda görüb soruşdu. -Yok ya teyze, ne İsmayil uyudu, ne de beni
uyuttu.-deye Emre narazılıqla öz çarpayısında
üzüqoyulu yatıb qalan İsmayılı gösterdi.-Sabaha
kadar yerinde döndü durdu, bir ara ağladı da.
Sonra bir kaç defa bahçeye çıktı. "Dayana
bilmiyorum, üreyim partlıyor, Sevilin yanına
gedirem." falan diyordu hatta, zor döndürdüm.
Nihayet bir saat var ki, uyuya kaldı.
-Caan, anan ölsün.-oğluna baxıb ağlamsınaraq
başını bulayan Dilare xala sonra Emreye baxıb-
Sen de yatardın da ay oğul. Bu şenbedir, iş
yoxdur, onsuzda.-dedi.
-Yok ya teyze, hiç uykum yok, amma kafam
davul gibi.
-Heç biz de yata bilmemişik. Sehere qeder bir-
birimizin üzüne baxıb qalmışıq ki, nece eleyek.
Ne ise, gel aşağı, el-üzüne su vur, süfre
hazırdır. Çöreyini ye, sonra çıxıb yatarsan.
-Tamam.-deyib Emre qapını astaca örterek
otaqdan çıxdı.Yuxusunda öz-özüne gülümseyen Asya telefonun
vatsap mesajının sesine diksinib oyandı. Elini
sinesine tutub bir müddet özüne gelmeye çalışdı.
Mesaj melodiyasını deyişmediyi üçün özüne
hirslendi de. Sonra telefonu götürüb mesaj
baxdı. Emilden idi. Üzünde bezgin bir ifade ile
mesajı açdı. Dünen xestexanada başına
gelenleri, birden-bire Mehdinin "sevgilisi"
olmağa mecbur qaldığını Emile danışmış ve bu
da aralarında yeni bir mübahiseye imza
atmışdı. Emil qeti şekilde bir de ora
getmemesini ona, nece deyerler, emr elemişdi.
Ona göre de indi bu mesajın dünenkinin davamı
olduğunu düşünüb narazı üz ifadesi almışdı.
Mesajda ise sadece "Oyanmisansa vzv at,
danisaq" yazılmışdı. Mesajı oxuyan Asya öz-
özüne deyinmeye başladı.
-Oyanmısansa nedir, uje oyatdın. Guya ne
danışacaqsan, dünenki dır-dır davam eleyecek
de.-Emile qısa zeng atıb narahat halda geri
zeng elemesini gözledi. Çox gözlemedi de.
Tezlikle elindeki telefonu titremeye başladı.-
He?-deye soyuq şekilde zengi

<< 1 ... 340 341 [342] 343 344 ... 410 >>