ile:
-Yox, tanıya bilmedim.-dedi.
-Nç, yox e, sen emelli-başlı pozulmusan. Sene
her kim yumruq atıbsa menden pis atıb.
-Yumruqdan olmayıb, avariya düşüb.-Asya
özünü saxlaya bilmeyib nehayet ki, dillendi.
-Ay qız, evde sene ne dedim?!-Emil ona göz
ağartdı.-Demedim, men söz vermemiş,
danışmayacaqsan?!
-Bağışla.-Asya (guya) meyus halda başını
aşağı dikdi. Eslinde ise gülmemek üçün özünü
gücle saxlayırdı.
-Ay yezne, ay yezne.Sen de dayanıb-dayanıb
avariya düşmeye vaxt tapdın.Gücle meni yola
getirmişdin, evlenecekdiniz, getdin, maşının
altına düşdün. İndi de deyirsen, tanımıram.
-Doğrudan? Men heqiqeten de heç ne
xatırlamıram.
-Yox, yoox, bele "xatırlamıram"la aradan çıxa
bilmezsen ha.-Emil hede dolu baxışlarla
barmağını silkeleyib başını bulayırdı.-Bacımla
evleneceksen.-bunu eşiden Asya tez ona baxıb
telaş ve sual dolu baxışlarla başını buladı. Emil
ise ona ehemiyyet vermeyib sözüne davam
elemekde idi. Asyanın bir elini tutub-Menim
bacım menim her şeyimdir. Men onu her şeyden,
hamıdan qoruyuram. Senden de qorumağa
çalışdım, amma gördüm ki, yox, sen menden de
terssen. Razılaşdım. Onu sene vermişemse
demeli, sen seçilmiş adamsan. Ağıllı ol, ele
eleme ki, xırmanda yabalaşmalı olaq.
Emilin dedikleri Mehdinin Asya ile bağlı
narahatlığının üstüne indi de telaş ve qorxu
elave etmişdi.Yaddaşı yerine qayıdıb Asya ile
olan keçmişini xatırlamasa, ona qarşı nese hiss
elemese idi, nece olacaqdı? Onunla kor-korane
evlenecekdi? Bes İnci? İnci! Bu qız yene de
haradan çıxdı?! Dilare xala oğlunun otağında onun yataq destini
deyişmekle meşğul idi. Hekimin meslehetile Sevil
bir müddet ses-küyden, menfi abu-havadan
uzaq olmalı, dincelmeli idi. Buna göre de öz
aralarında danışıb bele qerara gelmişdiler ki,
onu xestexanadan çıxarıb bie müddet öz
evlerinde qonaq etsinler. Ona göre de Dilare xala
el-ayağa düşmüş, yer-yığış eleyirdi. Yastığa
yeni üz keçirib çarpayını rahatlayaraq
dikelmişdi ki, qapının kandarında elleri
qoynunda, üzünde xoş

<< 1 ... 353 354 [355] 356 357 ... 410 >>