ki?-deye öz-özüne danışmağa
başladı. Daha sonra köks ötürerek-Ehh papa,
sen oğlunu tnımırsan, sen oğluna inanmırsan?
Adamı bele şeyin üstünde de şerleyerler?-deye
deyinmeye başladı. Bu vaxt gözü maraqla ona
teref baxan Eliye sataşdı. Biraz kinaye, biraz
da zarafatla-Ahın tutdu ha. Bax, heç yarım
gün keçmedi ki, özüm de günahsız yere şere
düşdüm.-dedi.
Eli gülümseyib başını bulayaraq azca dielib
masanın üstündeki telefonunu götürdü. Ramine
nese yazmaq isteyirdi ki, İnciden gelen axırıncı
mesajı ve onun da oxunduğunu görüb qaşlarını
çatdı. Ramin ise onu bele görüb yeniden
dillendi.
-O mesaj bayaq Ayan burada olanda gelmişdi,
o, açdı.
Eli başını yelledi. Sonra Ramine yazmağa
başladı.
“Eslinde kime doyulduyunu papana niye
demirsen?”
Ramin telefonunu götürüb mesajı açdı. Oxuyub
kinaye ile gülümsünerek ona baxdı.
-Men heç kime döyüldüyümü bilirem ki? Evvel
ele bilirdim Rüqayenin atasıdır. Amma indi
görürem ki, onlar deyil. Ya da onun atasıdır,
amma bele zibil işleri de var.
“Sen gizletdikce papan daha cox subhelenecek.”
-Bir qız üçün döyüldüyümü demek istemirem
axı.
“Bes bilirsen ki ozun ozunu cetine salirsan?”
-Bilirem, amma Rüqayeye söz vermişem, onları
satmayacam. Bax, sen de çaışıb heç kime heç ne
deme ha. Ayana da. Yoxsa bu defe seni daha pis
döyerem.
“İnaniram.”
Araya yarım deqiqelik sükut çökdü. Ramin
fikirli-fikirli beyninde nelerise götür-qoy
ederken Eli de telefonu yerine qoyurdu. Ramin
daha meyus ve peşman üz ifadesi alaraq Eliye
baxdı.
-Eli, senin üstüne şer atdığım, en esası da sene
el qaldırdığım üçün bağışla. Amma meni
qınama. Men de papam kimiyem, mövzu
bacılarım olanda gözüm heç ne görmür. Sen yene
de bacarırsansa meni bağışla.
Eli yeniden telefonu götürerek ona yazmağa
başladı.
“Sen uzuru menden yox, bacindan iste. Mene pis
tesir eleyen bilirsen nedi? Senin bacina suphe ile
baxmagin. Bir qardasa yarasar bu?”
-Yaraşmaz. Amma sen de qız qardaşı deyilsen,
meni başa düşe bilmezsen. Ne ise, esas odur,

<< 1 ... 359 360 [361] 362 363 ... 410 >>