sene
arvad olmaz, bu gedişle o seni idare
eleyecek.”deye ayrılması üçün tekid eleyirdiler.
Coşqun ise her seferinde onlarla mübahise eleyir,
Züleyxadann yalnız onun istediyi halda
ayrılacağını, yoxsa ayrılmaq istemediyini
deyirdi. Növbeti mübahide de dünen axşam
düşmüşdü ve Coşqun bütün geceni esebi ve
yuxusuz olmuş, seher de bir stekan çay da
içmeden evden çıxıb dükanı vaxtından bir saat
tez açmışdı. İndi de başını refin üstünde
çarpazladığı qollarının üstüne qoyub oturmuş,
komputerde qemli mahnıya qulaq asmaqda idi.
Bu vaxt qapı “şark”deye açıldı. Bir anlıq
diksinerek başını qaldırıb baxsa da gelenin Emil
olduğunu görcek başını yeniden qollarının
üstüne qoydu. Emil ise onu burada görmeyine
teeccüblenmişdi.
-Bıy, can qerdeş, geceni burada yatmısan, ya
evden qovulmusan?-Sonra qulağını musiqiye
veren Emil dodaqlarını büzerek-Vauu, mahnıya
diqqet elesek, veziyyet bele ciddidir, he?!-dedi.
-Get başımdan, onsuz da esebiyem.
-Ters terefinden durmusan deyesen.
-Heç yata bilmişem ki?-Coşqun nehayet başını
qaldırıb sözlü adamlar kimi ona baxdı.
-Yene de evdekilerle spor elemisen?-Emil
paltosunu asılqandan asa-asa soruşdu.
-He, direşibler ki, ayrıl o qızdan. Ele bil men
tapmışam onu. Ele bil men bunların kuklasıyam.
Evvel “evleneceksen”deyib dururdular, indi de
“ayrılacaqsan” İndi men de direşmişem ki,
ayrılmayacam.
-Hmm,-Emil bir eli cibinde, biri ile çenesini
ovaraq fikirli-fikirli ona yaxınlaşıb qulaq
asırdı. Sonra eyni ifade ile soruşdu.-Yaxşı, indi
her şeyi qoyaq bir kenara, gel, eyri oturub düz
danışaq. Sen evdekiler direşir deye bu qızdan
ayrılmaq istemirsen, ya özün istemediyin üçün?-
bele bir sualla qarşılacağını gözlemeyen Coşqun
duruxub narahat halda yerinde vurnuxdu,
gözlerini qaçırdı. Emil ise gülümsünb-Heyatını
kimese acıq elemek, ya da kiminse könlünü xoş
elemek üstünde qurma, özünü ve yanındakı
insanı xoşbext elemeyi düşünerek qur. Bir anlıq
Züleyxa ile ailen istediyi üçün tanış olduğunu
unut, ele fikirleş ki,

<< 1 ... 363 364 [365] 366 367 ... 410 >>