bufetden çıxmış, Elvinle danışırdı. Üz
ifadesinden ona acıqlı ve incik olduğu belli
olurdu. Sonra ondan aralanıb universitetin
heyetinden çıxmağa başladı. Ondan bir növ
Leylaya şikayet elediyi üçün Elvini danlamışdı.
Ona göre de Elvin de peşman üz ifadesi alaraq
qerarsız şekilde yerinde vurnuxurdu. Sonra
pillekene doğru getmeye başladı. Beş-altı pille
qalxmışdı ki, yoldan eşidilen ani eylec ve
ardınca gelen tarappıltı sesine diksinib telaşla
arxaya döndü. Ele bayaqdan Kenan haqqında
atıb-tutan Leyla da bir anlıq susub telaşdan
dörd açılan gözlerle evvelce qızlara, sonra yola
teref baxdı. Heyetde ise artıq qaça-qaç
düşmüşdü. Ekseriyyet çöle qaçırdı.
-Kenan...-deyib Leyla ağlına gelen ilk ehtimalla
yerinden qalxaraq süretle heyetden çıxdı.
-Ay qız, dayan.
-Leyloş, hara?- refiqeleri de eyni telaşla onun
arxasınca qaçmağa başladılar.
Leyla özünü çöle çatdıranda ise artıq hadise
yerine xeyli adam toplaşmış, yolda sıxlıq
yaranmışdı.
-Allahım ne olar, yox! Qurban olum, ne olar,
yox! Allahım, ne olar, Kenan olmasın. Qelet
elemişem, bir de ona acıqlanmayacam. -o artıq
ağlamsınaraq özünü ireli atıb izdihamı yarmaq,
vurulanın Kenan olmadığını görmek üçün
yalvara-yalvara qabağa keçmek isteyirdi.
-Leyla, gel bura. Ora getme, qorxma Kenan
deyil, gel bura.-ona çatan refiqeleri
qollarından tutaraq onu geri çekmek,
sakitleşdirmek isteseler de Leyla öz bildiyinde
idi. Deli kimi oradakıları aralayıb ireli keçmek
isteyir, hem de ağlayırdı.
-Kenan, ne olar, bunu mene eleme. Men özümü
bağışlaya bilmerem, ne olar, bunu eleme.
Bu vaxt iki el onun çiyinlerinde tutub süretle geri
çekdi. Bir anda ne olduğunu başa düşmeyen
Leyla geri çevrilib qarşısında Kenanı görcek ne
edeceyini, ne düşüneceyini bilmeden çaşqın
şekilde bir arxaya, bir de ona baxdı. Amma bu
durğunluq sadece beş-altı saniye çekdi. Sonra
ağlaya-ağlaya onu yumruqlamağa, qışqırmağa
başladı.
-Delisen sen?! Başın xarabdır?! Yolu düz-emelli
keçe bilmirsen?!-artıq özü de ne

<< 1 ... 366 367 [368] 369 370 ... 410 >>