müellime, men Ayxanın valideyniyem.
Qızdırması var deye bu gün onu derse
buraxmadıq. Zehmet olmasa, bu günkü derslerin
yerini deyerdiniz.-deye kişi kitabları ona
uzatdı.
-Allah şefa versin. Aha, bu deqiqe.-deye
Züleyxa mehribanlıqla kitabları alıb bu günkü
mövzu ve tapşırıqların yerini göstermeye
başladı.
Bu arada bir kenarda dayanan Coşqun
qısqanclıq dolu baxışlarla onları izleyir, dişi
damağını gemirirdi. Nehayet, kişi razılıq eleyib
Züleyxadan aralandı. Onlar yeniden yollarına
davam elediler. Özünü cilovlaya bilmeyen Coşqun
kişinin arxasınca baxa-baxa:
-Bu uşağın anası yoxdur?-dedi.
-Var, ne olub ki?-Züleyxa heç ne başa
düşmemişdi.
-Heç.-deye Coşqun başını buladı. Lakin
üzündeki narazılıq ve hirs keçmemişdi.
-Başa düşdüm. Amma biz bunları danışmışdıq,
Coşqun. Men sene bu cür yerli-yersiz
qısqanclıqlardan, sıxma-boğmalardan xoşum
gelmediyini demişdim.
-Nedir, indi men senin dediyinle oturub
duracam?-Coşqun o anın hirsi ile sesini
qaldırdı. Züleyxa qorxudan berelmiş gözlerle
geri atıldı. Çünki Coşqun birinci defe idi ki, ona
qışqırırdı. Onu qorxutduğunu gören Coşqun üz
ifadesi ve ses tonunu biraz yumşaldaraq-Başa
düşürem, oxumuş qızsan, bezi şeylerde menden
çox bilirsen, amma men de beleyem. Bir deyib
deyişe bilmerem.-dedi. Onun dinmediyini görüb
gülümseyerek-İncidin?-deye soruşdu.
-Yox, niye inciyirem ki? Seni başa düşürem.
-Eve telesmirsen?
-Yoox.
-Gedek, gezek?
-Bes senin işin?
-Uşaqlar oradadır. Gec geleceyimi demişem.
Bele hava da hemişe ele düşmür. Gedek.
-Yaxşı, gedek de.
Akademiyada dersi biten Sevil telem-telesik
yığışırdı ki, Vüsale ona yaxınlaşıb:
-Hara gedirsen? Demedim bizi de gözle?-deye
soruşdu.
-Vüsü, men işe getsem, yaxşıdır. Siz gedin,
eylenin.
-Döyecem e, seni. Bayaq seninle ne danışdım?
Bu günlük işden icazelisen. Eylenmek senin de
haqqındır. Gel.-deye Vüsale onun elindekileri
bir kenara qoyub özü ile çeke-çeke diger qrup
yoldaşlarının yanına apardı.-Uşaqlar, Sevil de
bizimle

<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 410 >>