qaldırmışdı. Göresen, İsmayıl
heqiqeten ondan incimişdi?
Eyni avtobusa eyni dayanacaqdan, ayrı-ayrı
qapılardan minen Kenana Leyla hem avtobusun
basırıq olması, hem de fikirli olmaları
sebebinden bir-birilerinin ferqine yalnız menzil
başına çatmağa üç-dörd dayanacaq qalmış
varmışdılar. Arxa oturacaqlardan birinde
oturmuş Kenan qabaqda ayaq üstde üzü
pencereye dayanan Leylanı görüb yer vermek
üçün ayağa durub ona teref getmiş, qoluna
astaca toxunub başı ile arxada oturmasını işare
elemişdi. Evvelce diksinib Kenanı görmeyine
heyecanlanan Leyla sonra razılıqla başını
yelleyib addım-addım arxaya doğru getmek
istese de hemin an avtobusa minen ve boş yeri
görüb tez oturan orta yaşlı qadını görüb ayaq
saxlamışdı. Bu ikisinin de üzüne xefif bir
tebessüm getirmiş, bir neçe saniye bir-birilerine
baxıb tez de gözlerini qaçırmışdılar. Qalan yolu
belece susaraq davam etmişdiler. İndi de
marşrutdan düşmüş, alaqaranlıq küçede üz-üze
dayanmışdılar. Kenan elleri cibinden gözlerini
Leylaya dikmiş, o ise bu baxışlardan sıxılaraq
yerinde vurnuxur, getmek isteyirdi. Nehayet
Kenanın üzüne baxmadan ayaqlanaraq:
-Helelik.-deye dillendi.
-Leyla,-lakin Kenan onun qolundan çekib
saxladı,-ne qeder?
-Ne ne qeder?-Leyla yalnız indi onun üzüne
baxıb sual dolu baxışlarla ona baxdı.
-Aramızdakı bu Tom-Ceri oyunu ne qeder
davam eleyecek? Meni sevdiyini bilirem, amma
bu qürurunun, bu qeder nazının sebebini anlaya
bilmirem. Boynuna almırsan, amma bu gün
menim üçün nece qorxduğunu gördüm. Az qala,
ağlın getmişdi. Leyla, orada-yerde yatan oğlan
heqiqeten men olsaydım, neylecekdin?
Qeherlendiyini, gözlerinin dolduğunu gizletmek
Leyla üzünü yana tutub çiyinlerini ataraq:
- Heç ne, hamı kimi üç gün ağlayıb
dayanacaqdım.-dedi.
-Demeli ele, he? Ne olar, bu defe keçdi, gelen
defe ele eleyersen. Çünki bu başla, bu ağılla
men evvel-axır bir maşının altına düşecem.
Onda üç gün ağlayarsan, ya da ele bir gün de
besdir. Onda yerde yatanın men olmamaq
ehtimalı da

<< 1 ... 376 377 [378] 379 380 ... 410 >>