gelir.
Digerleri bir-birilerine baxıb ağızlarını büzdüler.
Oğlanlardan biri üzünü turşuda-turşuda:
-Biz uje on neferlik yer zanit elemişik e, Vüsü.
Bunu gerek evvelden deyerdin.-dedi.
-Eybi yox, men onsuz da gelmek istemirdim.-bu
Sevile berk toxunmuşdu. Özünden ixtiyarsız
qeherlendi.-Ne ise Vüsü, men gedim, helelik.-
deyib Vüsale ile sağollaşaraq auditoriyadan
çıxdı.
Onun ehvalının deyişdiyini gören Vüsale de onun
arxasınca çıxdı.
-Sevil, dayan.-deye onu saxladı.-İncidin?
-Yox, niye inciyirem ki? Onsuz da getmek
istemirdim. Onlar meni beyenmirler.
-Niye ele fikirleşirsen? Kim deyir ki, seni
beyenmirler? Prosto menim sehvim oldu. Gerek
evvelceden deyerdim.
-Bele daha yaxşıdır. Ne ise Vüsü, men işe
telesirem.
-Hara? Demedim, senin yerine icaze almışam?
Get eve, istirahet ele.
-Yox, icaze qalsın. Sonra başqa vaxt vacib lazım
olsa, alaram.
-Yaxşı, nece isteyirsen.
-Helelik.
Son on beş-iyirmi günde Mehdi İncini cemi beş-
altı defe görmüşdü. Qalan vaxtlarda ise gözü
yolboyu onu axtarır, minib-düşenleri bir-bir
gözden keçirirdi. Növbeti defe bu avtobusun arxa
terefinde olan Yusifin gözünden qaçmamışdı.
Avtobus növbeti dayanacağa çatıb sernişinlerin
xeyli hissesi düşdükden sonra o qabağa gelerek
Mehdiye yaxınlaşdı.
-Mixaylo, kimi axtarırsan?-deye maraqla
soruşdu.
-Boy, e sen burada neyleyirsen?-Mehdi onu
görmeyine sevinmişdi.
-Sevinci getirmeye gedirem.-el verib
salamlaşdılar.-Sen menim sualıma cavab e,
minenden beri sene baxıram, yaman ora-bura
boylanırsan. Xeyirdir?-deye Yusif ona göz
vurdu.
-Heç, baxıram görüm, pul vermeyib düşen var.-
deye yene özünden ixtiyarsız qabaq güzgüden
içerini gözden keçiren Mehdi qapıları bağlayıb
marşrutu işe saldı.-Sende ne var, ne yox?
İşleyib elemirsen hele?
-Yox e, CV-den xeber çıxmadı. Men de günümü
Sevincin arxasınca gedib-gelmekle keçirirem.
-Fikir eleme, yaxşı olar. Heç olmasa bilirsen ki,
oxumusan, daimi çöreyin var. Men neyleyin bes?
Beş ilde elli iş yeri deyişmişem.
Onların bu

<< 1 ... 37 38 [39] 40 41 ... 410 >>