bele şişirdirsen? Sen
mene destek olmaqdansa daha da üstüme
gelirsen. Üç gün sonra imtahanım var, sabah
mektebde tedbir var, men adımı unutmuşam,
senin mene elediyin naza bax.
-Sevinc, men naz elemirem, men sene göre
narahatam. Seni tanıyıram da, imtahanlar
başladı, yemek-içmekden kesilirsen, bütün günü
esebi olursan. Men senin sağlamlığını
fikirleşirem. Ele bilirsen, men yorulmuram?
Günde min cür adamla dilleş, ite dön, axşam
sevgilinin sesini eşitmek ümidile eve qayıt, o da
ki bele.
-Sevgilim, yene dalaşacayıq? Bax, böyüklerimize
söz vermişdik ki, bir de heç vaxt dalaşıb
küsmeyeceyik. Yadındadır?
-Yadımdadır, amma özün mecbur eleyirsen.
Sesimi eşitmek seni yorursa, mene ayırdığın beş
deqiqe sene çox gelirse, ne olar, imtahanların
qurtarana qeder seni narahat elemerem.
-Yusif, besdir de, lap qız kimisen e.
-Yaxşı, yaxşı, söndür telefonu. Vaxtını boş yere
mene serf eleme. Sonra Allah elemesin,
imtahandan kesilib eleyersen, babalı menim
boynumda qalar. Helelik.-Yusif incik şekilde
sağollaşıb telefonu söndürdü.
Sevinc ise telefonu qulağından çekib bir neçe
saniye meyus halda ona baxdıqdan sonra eseble
ağlamsınraq çarpayının üstüne atdı. Bir müddet
dodağının altında Yusifin qarasına deyindi de.
Çox keçmedi ki, otağın qapısı astaca aralandı ve
anasını gören Sevinc tez özünü toplayıb dikeldi.
-Gelmek olar, qızım? Neyleyirsen?
-He, ana, gel. O ne sözdür? Menem de, ekmez
kotan kimi oxuyuram.
-Ağlamısan?
-Yoox, niye ağlayım ki? Sadece esebleşmişem.
Zibil beynime girmir.-deye Sevinc defteri işare
eledi.
-Yorğunsan da ona göre. Gerek biraz yatardın.
-Vaxt vaxt yatmağa?
-Ne ise, çox esebleşme. Deyirdim, eger vaxtın
varsa, bir dene Yusife zeng eleyerdin,
anasından soruşsun görüm, keklikotu varmı?
Atan biraz soyuqlayıb, evde de keklikotu
qalmayıb.
-Evden zeng ele de.-Sevinc narahat şekilde
yerinde vurnuxdu.
-Ev telefonları bağlıdır. Mende de kontur
yoxdur ki, özüm Nurideye yığım. Senin rengin
niye qaçdı? Dalaşmısınız

<< 1 ... 379 380 [381] 382 383 ... 410 >>