Niye ilk saniyeden canımı
almayıb bu boyda eziyyeti çekdirdin? Yaxşı,
canımı almadın, bes ağlımı niye aldın? Kime ne
pisliyim deymişdi ki, meni bele cezalandırırsan?
Kim olduğumu, neçi olduğumu, heyatımda neyin
düz, neyin sehv olduğunu da bilmirem. Kimi
sevim, kimi undum, kime inanım, kimdem
qaçım?
On güne yaxındır ki İsmayılgilde qonaq olan
Sevil artıq evlerine qayıdırdı. O evde geyinib
hazırlaşarken İsmayıl da çölde maşını ile
meşğul idi. Qabaq-müherrik olan hissenin
qapağını qaldırıb göz gezdirirdi ki yolun
başında Rövşen eminin maşını göründü. Yavaş-
yavaş yaxınlaşıb maşını oğlunun maşınının
arxasında saxladı. Sükan arxasından düşerek
başını hele de müherrikden qaldırmayan
İsmayıla sarı gelmeye başladı.
-Ne olub, qaynadır yene de?
-Bismillah,-qefil gelen sese diksinib dikelen
İsmayıl bu defe de başını qadağa çırpdı,-
ufff,-deye üzünde ağrı ifadesi başını tutdu.
-Yavaş da biraz. Ne olub, maşında nese problem
var?
-Yox, eslinde ele bir problem yoxdur, ele-bele
baxırdım. Sen ne yaxşı tez gelmisen?
-Ele bir işim yox idi. Sen qızı aparmamısam
hele?
-Yox, indi aparacam, hazırlaşır.-deyib İsmayıl
yeniden maşına sarı eyildi.
-Hmm...-Rövşen emi sözlü adamlar tek
dodaqlarını didir, müherrike baxırdı. Nehayet
oğluna baxıb-Sene dediyim meseleni hell
elemisen?-deye soruşdu.
-Hansı meseleni?-İsmayıl yene de qefilden
başını qaldırırdı ki son anda qapağın ferqine
varıb dayandı.
-Yavaş.-reflektiv olaraq elini maşına sarı
uzadan Rövşen emi sonra-Hansı meseleni deye
soruşursansa demeli, qulaqardına vurmusan,
heç yadına da düşmeyib.-deye kinaye ile
oğluna baxdı.-Kamranla barışmağını deyirem.
-He, o? Yadımdan çıxıb.-İsmayıl laqeyd şekilde
gözlerini qaçırdı.
-İsmayıl. Men keçen defe bir böyük kimi senden
xahiş eledim. Emioğlu qardaş
yarısıdır,aranızdakı küsülülüyü bir kenara qoy,
böyüklük ele, get ondan üzr iste dedim. Amma
görürem ki, sen bir qulağından alıb, o birisinden
o birisinden vermisen. Her defe elediklerimi
başına vurub

<< 1 ... 383 384 [385] 386 387 ... 410 >>