seni de özümden bezdirmek
istemirem, amma sen mecbur eleyirsen. Atan
kimi ömrümde bir defe senden bir şey xahiş
eledim, sen ise heç vecine de almadın.
-Papa, bağışla, vallah qulaqardına
vurmamışam. Prosto bilirem ki, Kamrandan üzr
istesem, deyecek ki, Şebnemden de üzr iste.
Menim ise o qızı görmeye gözüm yoxdur.Sevil
haqqında dediklerinden sonra...
-Oğul, insan bu heyata tek gelir, amma insanlar
arasında formalaşıb xaraktere yiyelenir. Senin
de heyatın tekce bir insandan ibaret deyil,
dost-tanış, qohum-qardaş, bunların da
hörmetini saxlamaq, xetrini eziz tutmaq
lazımdır ki, dar gününde tek qalmayasan.
Fedakar olmağı da bacarmaq lazımdır.
Fedakarlığı ise
tekce bir nefer üçün elemek azdır, lazım
gelende digerleri üçün de elemeyi bacarmalısan.
O qızdan zehlen gede biler, amma Kamrana göre
buna da göz yummalısan.
-Yaxşı, papa, Sevili evlerine qoyum, gedecem.
Bu vaxt Seville Dilare xala çöl qapıda
göründüler.
-Bıy, Rövşen, ne yaxşı tez gelmisen?-Dilare xala
erini görmeye teeccüblenerken İsmayıl da
anasına sarı gelib elindeki iri çantanı götürdü.
Bu arada gülümseyib Sevile göz vurmağı da
unutmadı.
-He, ele bir işim yox idi.-deyen Rövşen emi
sonra üzünü Sevile tutdu.-Gedirsen, he, qızım?
-He, Rövşen emi, gedirem.-Sevil hemişeki kimi
çekine-çekine cavab verdi.
-Bizden bir incikliyin, narazılığın olmadı ki?
-Eğstefurullah. Eksine, her şey üçün çox
sağolun.Bu on günde çox eziyyetimi çekdiniz.Size
ancaq minnetdar ola bilerem.
-Ne eziyyeti? Sen uje bu evin qızısan.-Dilare
xala da dillenib sonra-Ele deyil?-deye erine
baxdı.
-Elbette. Özünü tek hiss eleme. Sen tek deyilsen,
senin burada da bir evin, ailen var.
-Çox sağolun.-Sevil kövrelerek köks ötürdü.
-Yaxşı, qızı kövreltmeyin.-elindeki çantanı
maşına qoyan İsmayıl anasıgile göz eleyib sonra
maşının qabaq qapısını açıb Sevile baxaraq-Keç
otur.-dedi.
sevil Dilare xalagille görüşüb maşına oturdu.
İsmayıl sükan arxasına keçib yavaş-yavaş
oradan uzaqlaşmağa başladı. Lakin

<< 1 ... 384 385 [386] 387 388 ... 410 >>