söhbeti Yusif marşrutdan düşene
qeder davam eledi.
Kamranın tekidile İsmayılın esgerlikden
qayıtmasını qeyd elemek behanesile Kamran-
Şebnem-İsmayıl üçlükde şehere çıxmış, ticaret
ve eylence merkezlerinden birine gelmişdiler.
Kamran Şebnemim onunla tek şehere
çıxmayacağını bildiyi üçün İsmayılı behane kimi
ortaya atmış, İsmayıla da onu Şebneme bol-bol
teriflemeyi tapşırmışdı. Kamranın valideynleri
xala uşaqları olduğundan Şebnem hem de
İsmayıla qohum düşürdü ve onlar demek olar
ki, bir yerde böyümüşdüler. Gelib ticaret ve
eylence merkezinin kafe olan mertebesinde boş
masalardan birinde oturdular. Könülsüz geldiyi
üçün İsmayıl narazı şekilde etrafa boylanırdı.
Onun bu halı Şebnemin gözünden qaçmamışdı.
-İsmayıl, ne olub sene, nese narahat
görünürsen?
-Heç, yorğunam biraz. Dünen de gelen-geden
oldu, gec yatmışam.
-He, gece saat üçe qeder qab-qaşıq yuyub axı.-
Kamran kinaye ile ona baxdı.-Ağbajı yazıq
neylesin onda?
-Deme e, o heqiqeten de yoruldu. Gece ne vaxt
ayılırdım, kuxnadan sesi gelirdi. Bacı da
köçenden sonra vabşe bütün evin yükü onun
üstüne düşüb.
-Men deyirem dana, seni evlendirmek lazımdır.
-Sen hele birinci özün evlen.
-Gör de neyleyirsen, emoğlu.-Kamran ona
Şebnemi işare eleyerek göz vurdu.
-Düz deyir, birinci seni evlendirmek lazımdır,-
Şebnem de söhbete qoşuldu,-yoxsa çenen
durmayacaq.
-Sen menim emoğlumun bele boşboğaz olmağına
baxma Şebi,-İsmayıl qolunu Kamranın boynuna
dolayıb onu teriflemeye başladı,-eslinde çox
yaxşı oğlandır. Ciddi, yaraşıqlı, diribaş. İstese
daşdan da pul çıxarar.
-Bumu?-Şebnem elini-eline vurub gülmeye
başladı.-Sencanı İsmayıl, bir anlıq ele bildim,
özünden danışırsan.
-Ne ise,-Kamran pert olsa daözünü
sındırmamağa çalışdı,-siz acımamısınız?-deye
İsmayılın qolunu boyunundan aşırıb ayağa
qalxdı.-Ne zakaz verek?
-Bax da, pizzadan, lahmacundan ne varsa. Ne
de olsa, şotu mene ödedeceksen.-İsmayıl biraz
kinaye,biraz da zarafatla ona baxdı.
Lakin bu Kamranı daha da pert elemişdi.

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 410 >>