uzadılan eli tutmağın, sevgi ve ümidle cavab
gözleyen gözleri sevindirmeyin vaxtı idi. İreli
addım atmaq növbesi onda idi, çünki Eli buna
layiq idi. Onlar bu xoşbextliye layiq idiler.
Düşüne-düşüne qerarlı şekilde başını yelledi.
Sabah onsuz da Xatiregile gedecekdi. Bu vesile
ile Eli ile de görüşer, onu bağışladığını,
sevdiyini ve evlenme teklifini qebul elediyini
deyerdi. Düşündükce de üzüne xoş bir tebessüm,
işine qeribe bir heyecan gelirdi. Bes ne
deyecekdi? Belece bunları düşüne-düşüne ne
vaxt yuxuya getdiyini de bilmedi.
Artıq seher açılmışdı. Eli yerinde qurdalanaraq
yuxudan oyanıb gerneşmeye başladı. Esnemek
üçün ağzını açırdı ki, çenesinde hiss elediyi ağrı
yene seherini gözünden getirdi. Çenesi nisbeten
sağalıb ağrıları azalsa da neçe vaxtdır doyunca
esneye bilmirdi. Amma çene ağrısını bir kenara
qoysaq, bu gün gümrah oyanmışdı. İçinde
sebebini özünün de başa düşmediyi qeribe bir
heyecan ve rahatlıq var idi. Yuxusunda Ayanı
görmüşdü. Sehere qeder düzenliktek yaşıl bir
yerde yan-yana, el-ele oturub söhbet
elemişdiler. Eli ona eslinde onu niye terk elemek
mecburiyyetinde qaldığını, Ayan ise Eliye onu
sevdiyini etiraf etmişdi.
-Ehh...,-deye ah çekib köks ötürdü,-kaş yuxu
olmayaydı. Men heyatda bunları sene deye
bilmerem, Ayan. Seni ananla düşmen eleye
bilmerem. Bele olanda da sen men mene
sevdiyini demeyeceksen. Off, niye bir şeye de
axıra qeder sevine bilmirem? Yuxumun çin
çıxması üçün daha ne qeder gözleyecem?-sonra
özünü danlayıb teselli elemeye başladı.-Eli,
özüne gel, naşükürlük eleyirsen. keçen il bu vaxt
sevmediyin bir qız ile nişanlanmağın derdini
çekirdin, indi ise sevdiyin insan yanındadır.
Daha ne isteyirsen? Sebrli ol biraz. Az qalıb...
Evde bir qerar tuta bilmeyen Mehdi geyinib çöle
çıxmış, elleri cibinde darvazanın ağzında
dayanıb gelib-gedenlere tamaşa eleyirdi.
Mehellede hamı onu tanısa da o hele ki heç kimi
tanımır, ona göre de ötüb-keçenlere, ona salam
verenlere qeribe-qeribe baxırdı. Bu hal onu

<< 1 ... 391 392 [393] 394 395 ... 410 >>