ürekler olan ağ
zerli kağıza bükülü kubşekilli qutunu ona
uzatdı.-Niye utanırsan, menim balam? Götür,
bu da senin hediyyen.
-Doğrudan menedir?-Asya qutunu götürse de
hele de teeccüb içinde idi.
-He, eger üstündeki kağızı oxusan, buna emin
olarsan. Di salamat qalın, menim balalarım.-
deyib Şaxta baba telesik onlardan aralandı.
-Aaa, Emil, bu ne deyir?
-Ne bilim, hediyye sene verilib. Açmayacaqsan?
Bax, ele bil orada nese kağız var.
Asya maraqla lentin altına keçirilmiş ve ikiye
qatlanmış ağ kağızı çıxardı. Eyni maraqla açıb
oxumağa başlayırdı ki, birden-bire gözleri
teeccübden böyüdü.
Oxuduqlarının getirdiyi heyecanla bir Emile, bir
de kağıza baxırdı.
-Ne oldu, ne yazılıb?-dodaqların qaçan Emil
guya heç ne bilmirmiştek maraqla soruşdu.
-Bilmirem, men oxuya bilmedim, sen oxu.-Asya
kağızı ona uzatdı.
-Mmeen?
-He, sen oxu.-Asya tekid ve heyecanla onun
gözlerine baxırdı.
-Yaxşı, oxu deyirsen, oxuyum da.-Emil gözlerini
yumub-açaraq derinden nefes aldı, sonra
Asyanın gözlerine baxıb söze başlamaq isteyirdi
ki, bu vaxt gelen telefon zengi her şeyi pozdu.
Asya narazı şekilde elini cibine sarı apararken
motivasiyası ve bununla paralel esebleri de
pozulan Emil dişini damağına sıxıb gözlerini
yumaraq-Asya, o telefonu açma.-dedi.
-Açmasam, susmayacaq. Baxım, belke
mamadır.-lakin cibinden çıxarıb baxanda
Asyanın narahatlığı daha da artdı. Emile
baxıb-Bu Mehdinin nömresine oxşayır.-dedi.
-Ne isteyir e, o yene de?
-Ne bilim? Onu başıma sarıyan sensen.
-Menem. Men dedim yolda anasını görüb onunla
xestexanaya get, o da oğlunu sene sırısın?
-Qardaşım kimi yanıma düşüb geden, bacımla
evlenmesen seni öldürecem deye onu qorxudan
sen deyildin?
Belece bayaqkı romantik abu-havadan eser-
elamet qalmamışdı. Bu deyişmenin yaxşı
sonlanmayacağını anladıqlarından ikisi de
susub özlerini cilovlamağa çalışdılar. Telefon ise
susmaq bilmirdi.
-Yaxşı, aç gör, ne deyir. Amma mikrofonu da
aç.-Emil daha sakit şekilde dillendi.
-Yaxşı.-deye başını

<< 1 ... 393 394 [395] 396 397 ... 410 >>