özünü ele almağa
çalışdı. Sonra Emile baxaraq astaca:
-He.-dedi.
-Nece, he dedin?
-He dedim. He, sene ere gelerem.
-Doğrudan he dedin? Men düz eşitdim?-Emil
xoşbextlikden özünü o qeder itirmişdi ki,
sevincek atılıb Asyanı qucaqlamaq da istedi.
Lakin Asya celd özünü geri çekib-Hey, yaxşı,
özünü ele al. Menim yaşadığım yerdeyik. Yaxşı
deyil, tanış-biliş görer, sonra gedib atama
çatar.-deye narahat şekilde etrafa baxdı.
-He, düzdür, bağışla. O qeder xoşbextem ki, ne
elediyimi de bilmirem.
Belece Emil Asyadan aldığı “he”nin xoşbextliyini
yaşayarken Asya Mehdi ile danışacaqlarını
düşünür, narahatlığı daha da artırdı.
Bahar müellimenin tekidi ile sevda ile Sevil bu
yeni ili onlarda keçirmek üçün evden çıxıb
onlara gedirdiler. Sevda çöl qapını qıfıllayarken
Sevilin gözü mehellenin başında elleri cibinde
narahat şekilde ora-bura vurnuxan qonşu oğlu
Faiqe sataşdı.
-Sevda,-deye bacısına sarı eyilib ona Faiqi
işare eledi.
Onu görmeyine heyecanlansa da sevda narazı
imiş kimi üzünü turşudub:
-O burada ne gezir?-deye dillendi.
-Ne bilim, ne gezdiyini mence sen daha yaxşı
bilmelisen?-Sevil gülümseyerek bacısına göz
vurdu.
-sevil.-deye Sevda bacısına göz ağardan Sevda
sonra narahat baxışlarını artıq onlara
yaxınlaşan Faiqe yöneltdi. Sevil ise onun
yaxınlaşdığını görüb:
-Çalış, Bahar müellimeni çox gözletme.-deyib
Sevil bacısına göz eleyerek Bahar müellimegilin
qapılarına sarı getmeye başladı.
-Salam.-artıq Sevda beraberliyine çatan Faiq
bir gözü altdan-altdan ona baxıb gülümseyen
sevilde Sevdanı salamladı,-necesen?
-Ne var, niye gelmisen?
-Sizde salamı bele alırlar? Keçirdim, seni
gördüm, dedim bir halını soruşum. Niye
acılayırsan?
-Acılamıram. Prosto qonum-qonşu görer,
adımıza söz çıxarar deye narahatam.
-Narahat olma, bir sözü deyib gedecem.
Mamanın qırxı çıxsın, anamı Bahar müellimenin
yanına göndermek isteyirem.
-Niye?
-Ne bilim. Onların qonşuluğunda göy gözlü, qara
saçlı bir qız var, ona yaman gözüm düşüb.
Göresen o ne

<< 1 ... 395 396 [397] 398 399 ... 410 >>