könlünü xoş elemek üçün daha evvelki
günlerdeki kimi mübahise elemir, bir-birileri ile
mehriban dolanmağa çalışırdılar. Bu bir
yandan İncini xoşbext etse de, diger yandan
içine qeribe bir hüzün getirirdi. İncinin böyük
bacısı İlkane de anasının bayramı burada
keçireceyini eşidib ailesi ile birlikde onlara
gelmişdi. İndi de İnci öz otağında bacısı
uşaqlarını oynadırdı ki, telefonuna votsap
mesajı geldi. Telefonunu bayaqdan onu elinde
oynadan uşağın elinden gücle alıb mesajı açdı.
Tanımadığı bie nömre ona: “Axsamin xeyir İnci
menem Asya. Bulokunuzun agzindayam 5
deqiqeliyine asagi duse bilersen?” deye
yazmışdı. Teeccüble dodaqlarını büzüb
düşünmeye başladı. Asya onların evini haradan
tanıyırdı? Lap tanısa da axşamın bu vaxtı
bayram gününde bura qeder niye gelmişdi? Eyni
teeccüble ayağa qalxdı. Uşaqları anasıgile
tapşırıb bir behane ile evden çıxdı. Blokun
ağzına çatıb maraqla çöle boylandı. Heç kim
görünmürdü. Ayağını blokdan çöle qoyub
gözlerini qıyaraq etrafı daha diqqetle gözden
keçirmeye başladı. Bu vaxt binanın tininden
düşen kölge diqqetini çekdi.
-Asya, sensen?-deye bir az da qorxa-qorxa
kölgeye teref getmeye başladı. Ona yaxınlaşırdı
ki, ele oradan çıxan kölge sahibi ile göz-göze
gelib diksinerek geri atıldı. Gözleri heyecandan
böyümeye, üreyi tez-tez döyünmeye başladı.-
Mm..Mehdi?-Beli, elleri cibinde qarşısında
dayanıb mena dolu ifade ile ona baxan Mehdi
idi.-Sen...burada...
-Salam,-Mehdi ise ondan ferqli olaraq olduqca
sakit görünürdü,-necesen?
-Axı Asya...onunla gelmisen?-İnci hele de heç
ne başa düşmür, çaşqın şekilde bir ona, bir de
etrafına baxırdı.
-Yox, tekem. Asyanın adından sene yazan
menem. Bildim ki, seni başqa cür aşağı düşüre
bilmeyecem.
-Bes sen buranı nece...-deye onun bura qeder
nece geldiyini soruşmaq isteyirdi ki, bir anlıq iç
çekib geri atıldı. Sanki öz sualına cavab
tapmışdı. Sualının davamını heyecandan
böyüyen gözleri ile verirdi.
-He, İnci, men seni xatırlayıram, men uje her
şeyi

<< 1 ... 397 398 [399] 400 401 ... 410 >>