Ters-
ters ve bir o qeder de incik şekilde dodağının
altında:
-Yıxılanı tapdalamaq senin hemişeki
adetindir.-deyib ondan aralandı.
İsmayıl dediyi söze göre peşman olsa da emisi
oğlunu da yaxşı tanıyırdı, bilirdi ki,
incimeyecek. Bele de oldu. Sifarişleri verib
qayıdan Kamran heç ne olmamıştek deyib-
gülmeye davam eledi. Çox keçmedi ki, sifarişler
de geldi. Onlar yemekle meşğul olan ara
Sevilgilin qrupu da ora geldi. İki-üç masanı bir-
birine birleşdirib oturdular. Bezileri deyib-
gülür, bir neçesi ise sifariş vermekle meşğul
olurdu. Bir müddetden sonra İsmayılgilin çay
sifarişi de geldi. Söhbet eleye-eleye stekanı
dodaqlarına yaxınlaşdıran Kamran bir qurtum
almışdı ki, birden duruxub stekanın içine baxdı.
İyleye-iyleye:
-Bu nedir, men südlü kofe demişdim, bunlar
niye adi kofe getiribler?-deye üzünü turşutdu.
-Get deyiş de.-deye Şebnem dillendi.
Kamran narazı şekilde ayağa qalxdı. Bu arada
Vüsalenin de sifarişi sehv gelmişdi. Bele ki o da
ayağa qalxıb bufate yaxınlaşmışdı. Kamranın
getmesinden istifade eleyen Şebnem ise İsmayılı
söhbete tutmuşdu:
-Biraz da Türkiyeden danış. Necedir, orada
yaşamaq maraqlıdır?
-Bele de. Böyük şeherde yaşamaq ele de asan
olmur. Xüsusile de telebeler üçün.
-Qızları bes? Deyirler türk qızları qeşeng olur.
-Qızlardır da. Qeşengi de var, çirkini de,
ortababı da.
-Deme ki, sevgilim yox idi.-Şebnem maraqla
onun üzüne baxdı.
-Yox idi.
-Bax, buna inanmaram. Senin kimi yaraşıqlı,
savadlı bir oğlan nece olar ki, özüne bir sevgili
tapmasın?
-Men ora özünme sevgili tapmağa getmemişdim
ki. Düzdür, bele arkadaş olduğum bir-iki qız var
idi, amma sevgilim yox. He, bir de kankam var,
Emre.-araya çöken üç-beş saniyelik sükutda
Şebnem altdan-altdan İsmayılı izleyir, İsmayıl
ise nese düşünürdü. Sonra İsmayıl-Menden
danışdıq, besdir, biraz da senden danışaq.
Senin etrafında pervane olanlar varmı?-deye
soruşdu. O eslinde Kamranı nezerde tuturdu.
-Ne bilim,-deye Şebnem nazla ağzını büzdü,-
belke de var, amma

<< 1 ... 39 40 [41] 42 43 ... 410 >>