hazırlaşıb
otağından çıxırdı. Bu vaxt qapıda anası ile
qarşılaşdı. Evvel diksinse de sonra gözlerini
qaçırdı.
-Hara gedirsen?-deye Dilşad xala amirane
terzde soruşdu.
-Xatiregile.
-Otağına qayıt. Sene sözüm var.
-Mama, bu axşam danışmayaq da...-Ayan
narazı halda üzünü turşudarken Dilşad xala
daha amirane terde:
-Qayıt dedim.-deye onun qolundan tutub özü
ile beraber otağa saldı.-Sen bizden icaze
almısan ki, harasa gedirsen?
Qapını örtdü.
-Papaya deyecekdim.
-He, elbette. Senin anan ölüb axı. Her şeyi
papanla danışırsan.
-Mama.
-Keç otur ora.-Dilşad xala qızına çarpayını
işare eleyib özü de oturdu. Qızının ağlamaqdan
şişen gözlerine baxıb başını bulayaraq-Deyermi
bu qeder ağlamağa?-deye soruşdu. Ayan
dinmedi.-Sen ele bilirsen ki, men bunu senin
xoşbextliyini düşünmeyib elemişem. Men senin
düşmenin deyilem e, men senin ananam ve senin
xoşbextliyin meni senden de çox maraqlandırır.
Men desem de, demesem de bu heyatın
qanunudur, sevgi boş şeydir. Problemler, maddi
çetinlikler bir müddet sonra aradakı sevgini de,
isteyi de öldürecek. Yox, eger deyirsense ki,
mama, sen düz demirsen, men xoşbext ola
bilecem, bizim sevgimizi heç ne öldürmeyecek,
onda bu meydan, bu da siz.-Ayan yalnız indi
gözlerini qaldırıb teeccüble anasına baxdı.-He,
sübut eleyin, mene sübut eleyin ki, men
yanılıram. Bir halda ki sen öz dediyinden el
çekmirsen, men teslim olub geri çekilirem, get,
xoşbext ol. Amma çalış xoşbext ol. Hünerin var,
sonradan peşman olasan. Onda gözüme
görünme.
-Mama, yeni.. sen...?
-He, men razıyam, çünki başqa çarem yoxdur.
Çünki İlkinden sonra menim senin qabağında
dilim qısadır.-Dilşad xala kövreldi.
-Mama, Allah elemesin, o ne sözdür?-anasının
kövreldiyini gören Ayan ona sarı gelib onu
qucaqladı.-Bağışla meni, üstüne qışqırdım.
-Sen meni bağışla. İllerdir seni gözüyaşlı
qoymuşam.
Gün artıq sonuncu yarım saatına girmişdi. Buna
baxmayaraq şeherin küçe ve parkları, eylence
merkezleri insan elinden keçilmirdi.

<< 1 ... 404 405 [406] 407 408 ... 410 >>