Xüsusile
artaksiyonların qarşısı dolub-daşırdı. Coşqun
ile barışandan ve evdekileri de bu izdivaca razı
salandan sonra Züleyxa ilk defe idi ki onunla
baş-başa gezmeye çıxırdı. İndi de Vikinqin orta
sırasında oturmuş, aşağıda pulu ödeyen
Coşqunu gözlemekde idi. Bu vaxt Yusifle sevinc
gelib onunla üzbeüz oturan ve hele ki başları
özlerine qarışan Yusifle Sevinci görüb duruxdu.
Sonra narahat baxışlarla aşağı, Coşquna sarı
baxdı.
-Bıy, bu bizim Zülü deyil?-artıq Sevinc de onun
ferqine varmışdı.
-Hanı? A, doğrudan ha.
-Bıy, siz de buradasınız?-Züleyxa da sanki
onları indi görürmüştek teeccüblenib gülümsedi.
Onlar belece dialoqa başlamışdılar ki, Coşqun da
yuxarı qalxıb Züleyxanın yanında oturdu.
Maraqla qarşısındakılara baxıb:
-Bunlar kimdir?-deye soruşdu.
-Sinif yoldaşlarım. Demişdim e, sinfimizde iki
dost var idi, sonra nişanlandılar.-Züleyxa
çekine-çekine onları teqdim elemeye başladı.-
Sevincle Yusif.
Coşqun Yusifin adını eşitcek bir anlıq qaşlarını
düyünleyib ona sarı baxdı. Sonra elini uzadıb:
-Men de Coşqunam. Demek olar ki, biz de sizin
kimi nişanlıyıq.-deye özünü teqdim eledi.
-A, ne yaxşı. Allah xoşbext elesin.
-Tebrik eleyirem, Zülü.-Sevinc de Züleyxanı
tebrik eledi. Züleyxa ise hele de narahat idi.
Atraksiyon ise yavaş-yavaş işe düşürdü. Hamı
yuxarıdakı dairevi demirleri aşağı salıb yerini
rahatladı.
-Qorxmursan?-deye Coşqun yeniden Züleyxaya
baxdı.
-Yyoox.
-Qorxma, men buradayam.-Coşqun elini uzadıb
onun elinden tutaraq gülümseyib göz vurdu.
Bu ise Züleyxanı neinki rahatlaşdırmış, hem de
üreyine qeribe bir heyecan getirmişdi. O da
gülümseyib Coşqunun elini sıxdı.
Aşağıda ise İsmayılla Sevil atraksiyonlara
tamaşa eleyirdiler.
-Sevgilim, gerek mene göre qalmazdın, sen de
minerdin.-Sevil narazı halda İsmayıla deyirdi.
-Senden vacib deyil ha. Sen olmayan yerde
menim ne işim var?
-A, onlar bizin Leylagil deyil?-bu vaxt Sevilin
gözü onlardan beş-on addım aralıda şam
ağacının yanında başlarını bir-birine

<< 1 ... 405 406 [407] 408 409 410 >>