qaşlarını
çataraq soruşdu.
-Bele, ümumi.
-Yox, vaxtım yoxdur. Xatiregile gemeliyem.-
qaşqabağını sallayan Ayan ondan aralanmaq
istedi.
-Bir yerde gedek onda.
-Dedim ki, yox!
-Ayan, xahiş eleyirem.
-Toyuna çağırmağa gelmisen?-Ayan dayanıb
kinaye ile ona baxdı.
-Yox, ne toy? Men sadece...
-Nişanlı adamsan, başqa bir qızla ne danışa
bilersen ki?
-Ayan, mene qulaq assan, bileceksen!-Eli
evvelkinden ferqli olaraq sesini qaldırdı.
-Ne üzsüz adamsan e, sen!-Ayan da sesini
qaldırdı.-Sen menimle danışmaq hüququnu
çoxdan itirmisen! Men seninle danışmaq
isteyende maddım-maddım üzüme baxdığın
vaxtarda! He, bu arada,-Ayan bu defe daha
asta ve kinayeli ses tonu ile,-sen danışa bilirdin
ki?Men ele bilirdim sen dilini udmusan.-deyerek
ona baxdı.
-Bilirem, sene qarşı çox böyük sehvler elemişem.
Amma o vaxt men sene ele davranmalı idim, ele
olmalı idi.
-Niye?-Ayan onun gözlerinin içine baxaraq
tekidle soruşdu.
-Deye bilmerem.
-Bes niye qabağıma çıxmısan?! Bes ne
danışacaqsan menimle?!-Ayan yene sesini
qaldırdı.
-Ayan, mene sadece bir şans ver. Men zamanla
sene her şeyi izah eleyecem.
-Çıx get buradan.-berk esebileşse de Ayan
özünü sakit aparmağa çalışırdı.
-Ayan...
-Çıx get buradan! Özüne hörmet qoyursansa çıx
get!
-Yaxşı, indilik gedirem.-Eli teslim olmuş
adamlartek ellerini yana açıb bir-iki addım
geri getdi-Amma senden el çeken deyilem.
-Başa düşümrsen, sen menim üçün ölmüsen?!-
Ayan ağlamsınır, qezebden dişlerini bir-birine
sıxırdı.
-Bes niye onda gözlerinde özünü görürem?-
onun gözlerine baxan Eli mesum bir ifade ile
soruşdu.
-Geeet!-Ayan daha qezeble qışqırdı. Esebden
bütün bedeni esir, sinesi köksünden çıxırdı.
-Bağışla.-Eli de kövrelmişdi. Ona göre de
meyus şekilde ona baxa-baxa oradan uzaqlaşdı.
Alınmamışdı. Elinin ilk cehdi uğursuz olmuşdu.
Lakin o bu defe geri çekilmek, taleyine boyun
eymek niyyetinde deyildi. Ayan ise Elini , onun
bu qefil qerarlarını, ya da qerarsızlığını başa
düşe bilmirdi.
Axşam düşmüşdü.

<< 1 ... 41 42 [43] 44 45 ... 410 >>