açılmalı olmadı.
Növbeti gün iş yerinde sifarişleri çox olduğundan
Eli Ayanı görnmeye gede bilmedi. Lakin fikri,
üreyi onun yanında idi. Teslim olmaq fikri yox
idi, amma onun asan-asan bağışlamayacağını
da bilirdi. Ayan da qerarlı idi, Elini
bağışlamayacaqdı.
Daha bir gün keçdi. Heftenin ilk günü idi.
İsmayıl emisi oğlunun teze iş yerinde idi.
-Xeyirli olsun, emioğu, axır ki, bir baltaya sap
ola bildin. Öz aramızdır, stol da qeşengdir ha.-
deye-deye zarafatla fırlanan stolda sağa-sola
fırlanırdı.
-Ay uşaq, bura senin üçün bağça deyil e, get o
terefde oyna.-Kamran elleri belinde ters-ters
ona baxırdı.-Dayımızın gözüne gücle girmişik,
heç olmasa stolu qırma dana.
-Pah, yedin senin stolunu. Bax ele senin
ajığına, qırajam, sonra da dayın sene qızını
vermeyejek.-İsmayıl stulda yerini daha da
rahatladı.
-Men de ağbajıma deyejem, sene o kenddeki
Turaneni alsın. O boçka Turane var e.
-Ne, yeri get e, buradan! Yadıma salma, onu.
He, sen dedin, ağbacın da aldı?-İsmayıl üzünü
turşutdu.
Ele bu vaxt Kamranın telefonu zeng çalmağa
başladı. O, zengi açıb danışarken İsmayıl da
müdir masasında selfi çekdirmekde idi. Danışıb
qurtaran Kamranın ehvalı telx olmuşdu. O
narahat şekilde yerinde vurnuxur, ellerini ölçe-
ölçe otaqda gezinirdi.
-Uydaa, men indi neyleyecem?
-Ne olub ki?
-Dayım idi,-deye Kamran elindeki telefonu
işare eledi,-deyir işe aldığın resepşın qızı
texire sal, başqa biri zeng eleyib öz tanışını
tapşırıb, o gelmelidir. Men de deyirem, nece
texire salım axı, o da indi gelmelidir, deyir
özün bilersen.
-Hmm, ne pis oldu?-İsmayıl meyus şekilde
başını bulasa da birden ne yadına düşdüse,-
Dayan e, siz onsuz da iki neferi işe
almayacaqdınız? Biri seher, o biri günorta. Sen
ikisini de işe götür, növbeleşdir de.-dedi.
-Ağıllısan axı. İkisi de telebedir, günortadan
sonra isteyirler.-pencereye yaxınlaşan Kamran
narahat şekilde çöle boylanırdı ki, birden-Ay
daa, gelirler!-deye qışqırdı.
-Kim?
-Beşinci gün Metroparkda iş danışdığım

<< 1 ... 44 45 [46] 47 48 ... 410 >>