şekilde
gözlerini qaçırırdı. Ayan arxaya baxa-baxa
maşına teref getdi. Ramin ise qolunu Elinin
boynuna dolayıb kenara çekdi.-Eli, sen menden
böyüksen ve menim de sene böyük hörmetim var.
Amma bu o demek deyil ki, sen istediyin vaxt
menim bacımın qabağını kese bilersen.
-Ramin, menim pis niyyetim yoxdur. Bacına
qarşı olan münasibetimi de bilirsen.
-Sebeb her ne olursa olsun, o menim bacımdır ve
eger o seni görmek istemirse, özünü bu qeder
yorma. Helelik.-Ramin elini onun çiynine vurub
aralandı.
-Anası az idi bir de qardaşı çıxdı. Ay Allah,
men bunların hansı ile mübarize aparacam?-Eli
dilxor şekilde onların arxasınca baxır, başını
bulayırdı.Növbeti gün. Vüsalenin tekidine, Kamran ve
Şebnemin ard-arda zeng eleyib xahiş
elemelerine baxmayaraq Sevil kursda işe
başlamaqdan boyun qaçırırdı. Buna göre Vüsale
ondan incise de de Sevil dersden çıxıb köhne iş
yerine getdi. Dehlizleri silib yenice otaqda
dincini alırdı ki xadime qadınlardan biri içeri
girib:
-Sevil, çölde bir oğlan seni soruşur.-dedi.
-Oğlan?-Sevil teeccüble ona baxdı.
-He, deyir qohumundur.-Qohum sözünü eşitcek
Sevilin el-ayağı buz kesdi. Bir anlıq ağlına Xelili
getirib ne edeceyini bilmedi. Xelil hebsxanadan
bu tezlikle çıxa bilmezdi axı. Çıxmışdısa da
bundan sonra onun halı nece olacaqdı?-
Getmirsen?-qadının sesi onu fikrinden ayıltdı.
Üzünde narazılıq ifadesi ayaqlarını sürüye-
sürüye otaqdan çıxdı. Dehlize boylandı. Tanış
kimse görünmürdü. Onun ora-bura boylandığını
gören qadın-O terefdedir, pilleken terefde.-
dedi.
Pillekene yaxınlaşan Sevilin qarşısındakını
görcek teeccüb ve heyecanı bire-beş artdı.
Gözleri yerinden çıxacaq kimi böyüdü. Beli,
elleri cibinde maraqla onu süzen Ismayıl idi.
Sevil indi çıxılmaz veziyyetde idi, hetta bir anlıq
geri qayıdıb getmek de istedi. Utanırdı çünki.
Onun qarşısına burada, bu geyimde çıxdığı üçün
utanırdı. Hetta ona ele gelirdi ki indi Ismayıl
üreyinde onun bu halına hem gülür, hem de ona
nifret eleyirdi.
-Sen insanları

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 410 >>