arxanca qaçırmaqdan zövq
alırsan?-ele Ismayılın sesindeki kinaye ve
amiranelik de bundan xeber verirdi.-Niye işe
gelmirsen?
-Men işdeyem.-Sevil gözlerini yerden çekmeden
dillendi.
-Gel menimle.-deye Ismayıl onun qolundan
yapışaraq özü ile aşağı düşürmeye çalışdı.
-Nıye gelmeliyem e seninle?!-Sevil narazı
şekilde qolunu kenara çekdi.
-Bax, sene sakit-sakit deyirem, düş gel,
aşağıda söhbet eleyeceyik.
-Vaxtım yoxdur, işlerim var.-Sevil qayıtmaq
isteyirdi ki Ismayıl yeniden onun qolundan
yapışıb daha sakit ve tekidli terzde:
-Ele bilirsen, istesem seni apara bilmerem?
Özünü biabır eleme, gel.-dedi.
Bir dehlize, bir de ters-ters Ismayıla baxan
Sevil heç ne demeden pilleleri enmeye başladı.
Gelib klinikanın heyetindeki çardaqda
oturdular. Ismayıl bayaqkından ferqli olaraq
sakit ve mülayim şekil soruşdu.
-Bayaqdan Kamranla Şebnem sene neçe defe
zeng eleyib işe çağırıblar. Onların sözünü niye
yere salırsan?
-Men onsuz da ora işlemek üçün gelmemişdim.
Prosto Vüsale el çekmedi.
-Bes Bahar müellime. Senin üçün zeng eleyib
Mayıl müellimle iş danışıb. Onu da saymırsan?
-Bahar müellime?-deye Sevil teeccüble ona
baxdı.-Sen onu tanıyırsan?
-Tanımırdım, amma tanıdım. Sence men buranı
nece tapmışam?-araya sükut çökdü. Bu beş-on
saniyelik sükutda Sevil gözlerini yere, Ismayıl
ise ona dikmişdi.-Senin niye orada işlemek
istemediyini bilirem.-Sevil gözlerini qaldırıb sual
dolu baxışlarla ona baxdı. Ismayıl ise
arxayınlıqla gülümseyerek-Mene göre.-dedi.
-Yoox, ona göre deyil.-evvel duruxan Sevil sonra
özünü ele almağa çalışaraq inkar eledi.
-Sevil, seni bilmirem, amma men keçmişimle
edavet aparan adam deyilem, men keçmişimle
yaşamıram. O vaxt ikimiz de uşaq idi, ikimizin
de sehvleri oldu, amma bu o demek deyil ki, biz
indi düşmen olmalıyıq.
Normal insanlar, adi tanışlar kimi davam eleye
bilerik. Seni bilmirem, amma mende sene qarşı
kin yoxdur. Amma sen yene de menim orada
olmağımdan narahatsansa bil ki, men orada
işlemirem. Oranın esas

<< 1 ... 53 54 [55] 56 57 ... 410 >>