heç
de maraqlı deyilmiş.-Yusif üzünü turşuda-
turşuda danışırdı.
-Ne oldu, mühasib bey, bank işçisi görende
üreyin gedirdi?
-Uzaqdan gelen zurnanın sesi xoş olarmış. Sen
danış e, uşaqlarla yola gedirsen?
-Uşaqlar deyil onlar, canavardırlar, canavar.-
deye Sevinc acıqlı şekilde gözlerini böyütdü.-
Uşağa bir defe deyersen sakit otur, derse qulaq
as, qanar. Bunlar dehşetdirler. Bu gün qruplara
bölüb ders keçmeyime peşman oldum. Bir-
birilerinin başına çıxırdılar. Qışqırmaqdan sesim
de batıb.
-He, ne oldu?-Yusif kinaye ile gülümsünüb
çiyninin üstünden ona baxdı.-Balaca uşaq
görende a-cucu, a-cucu deye üreyin gedirdi?
-A-cucular sonra böyüyüb bele canavar olurlar
da. Axır dözmeyib birini elinin üstünden
vurmuşam.
-Neylemisen?-Yusif dayanıb maraqla ona
baxdı.-Sen, uşaq vurmusan?
-Neyleyim, çox hirslendirdiler de. Menim sebrim
de bir yere qederdir.
-Yox e, qurtardı, bu ay sene maaş düşmür.
Bankıma deyecem senin maaşını kessin.
-Pah, men maaşımı kartla alıram. Özü de ki
menim maaşımı senin bankın vermir.
-Ne olar, men o bankla da danışaram.
-Pissen sen!
-Özünsen pis!
Onlar belece söhbet eleye-eleye mektebden bir
xeyli uzaqlaşmışdılar.
Axsam düşmüşdü. Qaranlıq otağında Ayan
yarıuzanılı veziyyetde qulaqcıqla mahnıya qulaq
asırdı. "Sevdiyime nifret edirem." onun son
günlerde en çox dinlediyi mahnı idi. Sanki onun
üçün yazılmışdı. Dinledikce Elini yadına salır,
gözleri dolurdu. Seve-seve nifret elemek,
bağışlaya bilmemek canını yandırırdı. Belke de
yandığı qeder yandırmaq isteyirdi. Bu gün Eli
gelmemişdi. Her seferinde onu acılayıb qovsa da
Ayanın gözleri bu gün özünden ixtiyarsız onu
axtarmışdı. Ya Elini arxasınca qaçırmaq xoşuna
gelirdi, ya da onu görmek, amma Ayan bu gün
onu gözlemişdi. Istese bağışlaya biler, belke de
amma qürur, bu qürur ki var... Birden qoluna
kiminse toxunduğunu görüb dik atıldı.
-Qorxma, qorxma, yatmışdın?-çarpayısının
yanında oturub onu sakitleşdirmeye çalışan
Ramin idi.
-Sen ne vaxt gelmisen?-deye

<< 1 ... 55 56 [57] 58 59 ... 410 >>