eyni veziyyet idi. Neçe illerdir işleyirdi,
amma axırıncı defe özüne ne vaxt bazarlıq
elediyi yadına gelmirdi. Maaşını anasının
dermanlarına, evin erzağına xercleyirdi.
Aydan-ilden bir-iki defe üç-beş manatlıq
kofta-şalvar almışdı ki indi onlar da
köhnelmişdi. Derinden köks ötürüb qapıları
örtdü. Güzgüün qabağına keçib özüne tamaşa
elemeye başladı. Yorğun ve solğun siması, şişkin
gözaltıları, bir-birine qarışmış, pırtlaşıq saçları
onu özünden ürkütdü. Bu qedermi baxımsız
qalmışdı? Iller, çetinlikler onu bu qedermi
qocaltmışdı? Gözleri bu an saçlarında gezdirdiyi
ellerine, barmaqlarına sataşdı. Onlar da eyni
veziyyetde idiler. Döşeme ağacı, süpürge
tutmaqdan döyenek bağlamış elleri, boyasız ve
yöndemsiz dırnaqları onu özünden utandırdı.
Halbuki illerdir o bunların heç birinin ferqine
varmamış, evden-derse, dersden-işe yaşayıb
getmişdi.
-Ismayıl kimi biri seni niye sevsin ki?-deye
güzgüden öz-özü ile danışmağa başladı.-
Yaraşıq, savad, imkan, aile, onun her şeyi var,
bes senin neyin var? Allahına şükür ele ki yazığı
gelib seni işe götürüb. Kimsen axı sen, kime
lazımsan? Allahın sepi de sende durmadı,
qaçdı, getdi.
Bu vaxt aralanan qapıdan bacısı başını azca
içeri salaraq:
-Qız, neyleyirsen burada?-deye gülümseyerek
soruşdu.
-Heç, saçlarımı darayırdım-deye Sevil onu
görcek duruxub özünü itirdi.
-O terefe get, gözlerini yum.-deye Sevda ona
çarpayını işare eledi.
-Ne? Niye?
-Sene ne deyirem, onu ele.
-Yaxşı.-Sevil çaşqın şekilde çarpayıya teref
gedib gözlerini yumdu.
Sevda arxasında nese gizlede-gizlede özünü
içeri salıb onu ireli tutub sevincek bacısına
baxdı.
-He, indi ac gözlerini.
Gözlerini açan Sevil gördüyüne inana bilmedi.
Çaşqın şekilde bir dona, bir de bacısına baxdı.
-Sss...Sevda, bu nedir?
-Neye oxşayır?
-Axı bu senin platyandır.
-Idi, indi senin oldu.-Sevda yaxınlaşıb donu
onun eynine tutdu.-He, tam üstüne olub.
-Axı bu mene böyük olar.
-Olan deyil. Beli tutulub, eteyi de kesilib, tam
senin

<< 1 ... 57 58 [59] 60 61 ... 410 >>