beledsiniz.
-Yox e Yusif, alınmaz.-Kenan tekidle başını
buladı. Sonra nese xatırlamıştek-Hem de ki onu
universitetden bir oğlan isteyir.-dedi.
-Heyf, görürsen,-Yusif yarıciddi, yarızarafat
başını bulamağa başladı,-men de indice
deyecekdim ki sonra gec olar. Amma indiden
qızın elçileri çıxıbmış. Neyleyesen, qismet
deyilmiş.
-Yusif, mezelenme,-Kenan ters-ters ona baxdı.
Sonra beş-on addım aralıdakı dayanacağa
baxıb,-ne ise, marşurut da geldi, helelik.-deyib
ondan aralanmaga başladı.
-Get,get, heç olmasa bunu qaçırma.-deye Yusif
onun arxasınca baxıb güle-güle el eleyirdi.
Yusifin dedikleri Kenanın beynindeki
"Belke"leri yeniden oyatmışdı. Yolboyu bir
terefi ona "Belke" ile başlayan suallar verir,
diger terefi ise "Olmaz" deye etiraz edirdi.
Belece suallar içinde universitete çatmışdı. Lakin
burada qarşılaşdığı menzere ona neinki
suallarını unutdurmadı, eksine, bu mövzu
haqqında daha uzun müddet düşünmeye vadar
etdi. Bele ki heyet hemişeki kimi telebe
qaynamırdı, bu defe neyese tamaşa edirmiş
kimi hamı bir yere toplaşmışdı. Bu izdiham
ister-istemez onun da diqqetini çekdi ve ilk
ağlına gelen şey dava oldu. Izdihamı yara-yara
özünü ireli verdi. Yanılmamışdı: baş veren dava
idi, amma tamam ferqli bir dava. Yerde gül
leçeklerinden düzeldilib sonradan bir hissesi
dağıdılmış üreye benzer fiqur, kiçik mumlar, bir
terefde yıxılıb qalmış ayıcıq, bunlardan biraz
aralıda ise dava elemekde olan Leyla ile Nicat.
Kenan teeccüble gah onlara, gah da yere
baxırdı. Başa düşmemeli bir şey yox idi: Nicatın
sürprizi Leylanın qezebine tuş gelmişdi.
-Sen ne nankor, ne insafsız qız imişsen? Men
sadece sene sürpriz elemek istedim, senden bir
şans istedim, sen neyledin?-deye Nicat
yerdekileri göstere-göstere teessüf ve qezeb
ifade eden ses tonu ile deyirdi.
-Men nankoram, yoxsa sen qanmazsan? Men de
neçe defe sene dedim ki istemirem seni, el çek
menden! Adama neçe defe deyerler, hansı
dilde deyerler?
-Minnetin olsun ki senin üçün bu qeder

<< 1 ... 59 60 [61] 62 63 ... 410 >>