böyüklüyünü
ele, ailenin dağılmasına, ananın infakt
keçilmesine sebeb olma.
Xeyal danışdıqca Rafiqin gözleri berelir, ne
deyeceyini, özüne nece beraet qazandıracağını
bilmirdi. Diger terefden de o qardaşının onun
haqqında bu qeder melumatı haradan, nece
öyrendiyini başa düşe bilmirdi. Günün dördde üç hissesi geride qalmışdı. Payız
ayı olduğundan artıq hava da tez qaralırdı.
Dersi tez bitse de başı yoxlama defterlerine
qarışan Ayan mektebden gec çıxmalı olmuşdu.
Etrafa boylansa da atası ve ya qardaşından
heç kimi göre bilmedi. Heç Eli de darvazanın
ağzında görünmürdü. Bu Ayanı hem
teeccüblendirmiş, hem de istehzasına sebeb
olmuşdu. Çünki aradan keçen üç günde Eli yene
de onun qabağını kesib danışmaq istediyini
demiş, Ayan ise yene de onu acılayaraq
qovmuşdu. Indi Ayana ele gelirdi ki Eli artıq
bezerek geri çekilib. Bunları düşüne-düşüne
telefonunu çıxarıb evdekilerden zeng gelib-
gelmediyine baxmaq istedi. Lakin terslikden
telefon sönmüşdü.
-Uf, bunun da zaryatkası qurtarmağa vaxt
tapdı.-deye Ayan bezgin şekilde deyinmeye
başladı.
Yeniden etrafa boylanırdı ki bu vaxt uzaqda bir
maşın qaraltısı gördü. Atasıgil olduğunu sanıb
yeyin addımlarla ona sarı getmeye başladı.
Maşına çatmağa üç-beş addım qalmış bunun
başqa maşın olduğunu başa düşdü. Birden kimse
arxadan bir eli ile ağzını tutub, digerini sinesine
dolayıb bir göz qırpımında onu maşına atdı. Üzü
üste maşının içine yıxılan Ayan ne olduğunu
anlamağa, qışqırmağa macal tapmamış hemin
adam sükan arxasına keçib maşını işe saldı.
Yıxıldığı yerden dikelib üz-gözüne tökülen
saçlarını düzelden Ayan ise sükan
arxasındakını görcek deli kimi qışqırdı.
-Eli, sen neyleyirsen?! Burax meni, saxla
maşını!
Bir gözü yolda, digeri Ayanda olan Eli ise onu
sakitleşdirmeye çalışırdı.
-Ayan, yaxşı, qışqırma! Men sene heç ne
elemirem, sadece danışmaq isteyirem.
-Men seninle danışmaq istemirem! Saxla
maşını!-Ayan hem qorxu, hem de esebden
titreye-titreye bir terefden Elini

<< 1 ... 65 66 [67] 68 69 ... 410 >>