deyeceyini bilmirdi.
-He, magistratura. Men orada olanda çox düşündüm, Sevinc. Başa düşdüm ki sene qarşı haqsızlı q elemişem. Men istedim ki tez evlenek, amma sen oxumaq isteyirsense...
Yusif sözünü bitirmemiş Sevinc onun boynuna atılıb ağlamağa başladı.
-Eşşek! Donuz! Bir de meni qoyub getsen seni öldürürem, eşitdin?!
-Yaxşı, yaxşı, boğdun meni.-Yusif onu özünden aralayıb gözlerini sile-sile-Caaan, bele darıxmışdın?-deye soruşdu.
-Elbette darıxmışdım, başdanxarab! Düzünü de, orada rus qızlarına baxmamısan?
-Ooo, Sevinc, bir qeşeng qızlar var.
-Utanmaza bax e, sen!
-Sen niye zarafat anlayışını itirmisen? Sence qızlar menim vecime idi? Sensiz üreyim partlayırdı orada.
-Bir de getme.
-Heç vaxt.Marşrutu ticaret merkezinin qabağında saxlayıb
qapıları açdı. Içeride olan üç-beş sernişin gediş
haqqını ödeyib düşdükden sonra özü de sükan
arxasından enib sürücüler üçün ayrılmış
kabineye teref getmeye başladı. Özünü kölgeliye
verib cibinden siqaretle alışqanı çıxardı.
Damağına qoyduğu siqaret kötüyünü alışdırıb ilk
udumu alırdı ki:
-A bala, yazıqsan, az çek o zehrimarı.-deye
arxadan bir ses eşitdi. Sese diksinib arxaya
döndü. Kabinede oturub çay içen Vaqif emi ona
baxıb başını bulayırdı. Reflektiv olaraq kötüyü
arxasında gizletdi. Vaqif emi ise ona içerini
işare eleyerek-Gel, çay iç.-dedi.
-Yox, sağol, dayı. O qeder vaxtım yoxdur,
çıxmalıyam.
-Hele doqquz deqiqen var, doqquz deqiqeye iki
stekan çay içmek olar. Cavan canına yazığın
gelsin.
-Eh dayı, tekce öz canım olsa, alıb qaçaram bu
dünyadan. Amma neyleyim ki menden asılı
olanlar var.
-Ele onlara göre de canına bax. Hemişe bele
olmayacaq ki. Gün gelecek ailen, uşaqların
olacaq, onda senden asılı olanların sayı ikiqat
artacaq. Bax onda can sene lazım olacaq. Onda
baş-gözüne döymek istemirsense indiden tergit
bu zehrimarı.
Bir elinde közeren siqarete, bir de Vaqif emiye
baxdı. O düz deyirdi, ondan asılı olan ana ve
bacısına göre canının qeydine qalmalı idi. Hem
de bu birinci defe

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 410 >>